Kerk HHG Genemuiden

4.8 Archeologie & cultuurhistorie

Archeologie

Door ondertekening van het verdrag van Malta (1992) heeft Nederland zich verplicht om bij ruimtelijke planvorming nadrukkelijk rekening te houden met het niet zichtbare deel van het cultuurhistorisch erfgoed, te weten de archeologische waarden. In de Monumentenwet is geregeld hoe met archeologische vindplaatsen en zichtbare monumenten moet worden omgegaan. Het streven is om deze belangen tijdig bij de planvorming te betrekken. In dit verband moet een verkenning worden gedaan om archeologische potentie in te schatten.

De provincie Overijssel beschikt over een cultuurhistorische atlas. Deze biedt informatie over historische landschapsstructuren, bouwkundige monumenten en archeologische vindplaatsen. De gegevens op de kaart zijn afkomstig van de rijksdienst voor monumentenzorg (RDMZ), rijksdienst voor het oudheidkundig bodemonderzoek (ROB), stichting Het Oversticht en de provincie Overijssel. Uit raadpleging van de atlas volgt dat op de planlocatie geen archeologische waarde te verwachten is.

 

Fragment uit de cultuurhistorische atlas van de provincie Overijssel

 

Gelet op de resultaten afkomstig van de cultuurhistorische atlas kan worden gesteld dat het uitvoeren van een archeologisch onderzoek niet noodzakelijk is.

   

Cultuurhistorie

De natuurlijke ondergrond vormt de basis voor het cultuurlandschap. De mens heeft door de jaren heen het land gebruikt voor onder andere de ontginning van het landschap. Onderhavig plangebied is gelegen in het nationale landschap 'De IJsseldelta'. Uit raadpleging van de Cultuurhistorische Atlas blijkt dat de ondergrond van de IJsseldelta bestaat uit de volgende structuurbepalende elementen: • de rivieren de IJssel, de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water;

• de rivierduinen langs de IJssel en de Overijselse Vecht;
• de dekzandruggen;
• de oeverwallen en komgebieden;
• de veengebieden, zoals Mastenbroekerpolder;
• de rivierdelta van de IJssel.

De Cultuurhistorische Atlas geeft tevens weer dat het gebied is gelegen in een Belvedere gebied, te weten het Kampereiland-Mastenbroek. In de toelichting op de Cultuurhistorische Atlas wordt aangegeven dat de opgave voor het gebeid gerichte beleid inzet op het behouden en herstellen van de karakteristieken van het Kampereiland. Het gebied wordt gekarakteriseerd door openheid, agrarisch karakter (veehouderij), karakteristieke boerderijen, erven op terpen, verkavelings- en slotenpatroon en dijken.

In het kader van onderhavig plan dient rekening te worden gehouden met het behouden van bovengenoemde karakteristieken. De realisatie van de kerk zal binnen bestaand stedelijk gebied plaatsvinden. De invulling van het huidige terrein met de kerk zal geen afbreuk doen aan de cultuurhistorische waarden van het gebied. Het parkeerterrein zal buitendijks worden gerealiseerd. Een parkeerterrein heeft een open karakter en zal geen afbreuk doen aan de openheid van het buitendijksgelegen gebied. Echter gelet op de toename in aan verharding in het buitengebied dient bij het ontwerp van het plan rekening te worden gehouden met een nauwkeurige inpassing. In het algemeen geldt om de verharding zoveel als mogelijk te beperken. Hierbij kan gedacht worden aan het gebruik van open verharding. Hierdoor behoud het terrein zijn groene karakter. De dijk die beide kavels scheidt zal in het kader van de ontwikkeling niet worden aangetast.

 

Conclusie

Op basis van de gegevens afkomstig van de Cultuurhistorische Atlas van de provincie Overijssel, kan geconcludeerd worden dat archeologisch onderzoek niet noodzakelijk is. Het aspect archeologie vormt geen belemmering voor de uitvoering van het project.

Uit raadpleging van de Cultuurhistorische Atlas volgt dat de planlocatie is gelegen in een Belvedere gebied met cultuurhistorische waarden. Gelet op de aard en de ligging van het project zal het project geen nadelige gevolgen hebben voor de cultuurhistorische waarde van het gebied. De ontwikkeling omvat echter een toename aan verharding in het buitengebied. Bij het ontwerp van het parkeerterrein dient men de verharding zoveel als mogelijk te worden beperkt.