4.3 Geluid
Regels omtrent geluidhinder zijn vastgelegd in de Wet geluidhinder (Wgh). Sinds het einde van de jaren zeventig vormt deze wet een belangrijk juridisch kader voor het Nederlandse geluidsbeleid. De Wet geluidhinder biedt onder andere geluidsgevoelige objecten bescherming tegen geluidhinder van wegverkeerlawaai, spoorweglawaai en industrielawaai.
In de Wet geluidhinder worden de volgende objecten beschermd (artikel 1 Wgh):
- woningen;
- geluidsgevoelige terreinen (terreinen die behoren bij andere gezondheidszorggebouwen dan categorale en academische ziekenhuizen en verpleeghuizen, woonwagenstandplaatsen);
andere geluidsgevoelige gebouwen (onderwijsgebouwen, ziekenhuizen en verpleeghuizen, andere gezondheidszorggebouwen dan ziekenhuizen en verpleeghuizen die zijn aangegeven in artikel 1.2 van het Besluit geluidhinder (Bgh):
- verzorgingstehuizen;
- psychiatrische inrichtingen;
- medisch centra;
- poliklinieken;
- medische kleuterdagverblijven.
Het beschermen van deze geluidsgevoelige objecten gebeurd aan de hand van vastgestelde zoneringen. Door deze zoneringen is er sprake van een sterke link met de Wro. Anders dan de naam van de Wet geluidhinder misschien doet vermoeden worden niet alle milieugerichte geluidsaspecten in de Wet geluidhinder geregeld. De belangrijkste onderdelen die in de Wet geluidhinder worden geregeld zijn:
- toestellen en geluidwerende voorzieningen;
- industrielawaai;
- wegverkeerslawaai;
- spoorweglawaai;
- geluidbelastingkaarten en actieplannen.
De meest voorkomende vorm van geluidhinder is degene die wordt veroorzaakt door het wegverkeer. Met betrekking tot dit punt is in artikel 82 van de Wgh bepaald dat in principe de geluidsbelasting op woningen binnen een zone, de voorkeursgrenswaarde van 48 dB niet mag overschrijden. De voorkeursgrenswaarde is de waarde die zonder meer kan worden toegestaan. Indien binnen de wettelijke geluidszone van wegen nieuwe geluidsgevoelige functies worden toegestaan, stelt de Wet geluidhinder de verplichting akoestisch onderzoek te verrichten naar de geluidsbelasting op de gevel van deze geluidsgevoelige functies. Aangezien 30 km wegen en woonerven geen geluidszone hebben geldt de onderzoeksplicht hier niet voor. wel dient in het kader van een goede ruimtelijke ordening, beoordeeld te worden of er geen aanvaardbare hinder ontstaat als gevolg van het verkeer op de wegen. Indien na akoestisch onderzoek blijkt dat de grenswaarden van de gevelbelasting worden overschreden, en maatregelen om de geluidsbelasting te verminderen redelijkerwijs niet zijn te nemen, dient een ontheffing te worden verkregen via een hogere waardeprocedure.
Conclusie
Het plan voor de locatie omvat de uitbreiding van Café Restaurant Heemskerk. Een café restaurant wordt in de Wet geluidhinder niet gezien als een geluidgevoelige bestemming. Het uitvoeren van een akoestisch onderzoek om te bepalen wat de geluidbelasting is op het bouwvlak is voor deze locatie dan ook niet noodzakelijk. Daarnaast wordt in onderhavig plan een bouwvlak opgenomen dat in het vigerende bestemmingsplan ontbrak. De uitbreiding wordt in dit plan mogelijk gemaakt door een vergroot bouwvlak op te nemen. In de voorgaande paragraaf is gemotiveerd dat vergroting van het bouwvlak en daarmee mogelijk vergroting van de geluidhinder van het bedrijf op de omgeving binnen de landelijke normen valt.