De mate waarin het geluid, bijvoorbeeld veroorzaakt door het wegverkeer, het woonmilieu mag belasten, is geregeld in de Wet geluidhinder (Wgh en Bgh). De Wet geluidhinder is sinds het einde van de jaren zeventig een belangrijk juridisch kader voor het Nederlandse geluidsbeleid. De kern van de wet is dat geluidsgevoelige bestemmingen, worden beschermt tegen geluidhinder uit de omgeving ten gevolge van wegverkeer, spoorweg en industrie. In de Wet geluidhinder worden de volgende objecten beschermd (artikel 1 Wgh):
- woningen;
- onderwijsgebouwen (een gymnastieklokaal maakt geen onderdeel uit van een onderwijsgebouw bij toepassing van de Wet geluidhinder);
- ziekenhuizen en verpleeghuizen;
- verzorgingstehuizen;
- psychiatrische inrichtingen;
- medische Centra;
- poliklinieken;
- medische kleuterdagverblijven.
Het beschermen van bijvoorbeeld het woonmilieu gebeurd aan de hand van vastgestelde zoneringen. Door deze zoneringen is er sprake van een sterke link met de Wro. De naam 'Wet geluidhinder' doet vermoeden dat hier sprake is van een alles omvattende regelgeving, echter niet alle geluidsaspecten worden in de Wet geluidhinder geregeld. De belangrijkste onderdelen die in de Wet geluidhinder worden geregeld zijn:
- toestellen en geluidwerende voorzieningen;
- industrielawaai;
- wegverkeerslawaai;
- spoorweglawaai;
- geluidbelastingkaarten en actieplannen.
Voor onderhavig bestemmingsplan is alleen de geluidhinder die wordt veroorzaakt door het wegverkeer van belang. Met betrekking tot dit punt is in artikel 82 van de Wgh bepaald dat in principe de geluidsbelasting op woningen binnen een zone, de 48 dB niet mag overschrijden. De voorkeursgrenswaarden is de waarde die zonder meer kan worden toegestaan. Indien nieuwe geluidsgevoelige functies worden toegestaan, stelt de Wet geluidhinder de verplichting akoestisch onderzoek te verrichten naar de geluidsbelasting ten gevolge van alle wegen, met uitzondering van 30 km wegen, op een bepaalde afstand van de geluidsgevoelige functie(s). Indien na akoestisch onderzoek blijkt dat de grenswaarden van de gevelbelasting worden overschreden dient er een ontheffing te worden verkregen via een hogere voorkeursgrenswaarde procedure.
Omdat onderhavig plangebied is gelegen in de geluidszone van de Slimweistraat en de Rijksweg A2 is een akoestisch onderzoek uitgevoerd.
Akoestisch onderzoek Slimweistraat 7, zie bijlage 1 De hoogste berekende etmaalwaarde in de uitgangssituatie voor de Slimweistraat (500 motorvoertuigen per etmaal) is 43 dB (incl. aftrek). Hiermee wordt voldaan aan de voorkeursgrenswaarde. Bij een intensiteit minder dan 1500 motorvoertuigen per etmaal voor de Slimweistraat zal de voorkeursgrenswaarde van Lden 48 dB (incl. aftrek) niet worden overschreden. De hoogste berekende etmaalwaarde in de uitgangssituatie voor de Rijksweg A2 is 49 dB (incl. aftrek). Dit betekent dat er wordt voldaan aan de maximaal toelaatbare waarde van 53 dB. Er dient een verzoek om hogere waarde te worden ingediend.
Akoestisch onderzoek Slimweistraat 8, zie bijlage 2 De hoogste berekende etmaalwaarde in de uitgangssituatie voor de Slimweistraat (500 motorvoertuigen per etmaal) is 44 dB (incl. aftrek). Hiermee wordt voldaan aan de voorkeursgrenswaarde. Bij een intensiteit van 1500 motorvoertuigen per etmaal voor de Slimweistraat is de berekende Lden 48 dB (incl. aftrek). Hiermee wordt nog steeds voldaan aan de gestelde eis. De hoogst berekende etmaalwaarde in de uitgangssituatie voor de Rijksweg A2 is 48 dB (incl. aftrek). Hiermee wordt voldaan aan de voorkeursgrenswaarde.
Conclusie
Onderhavig plangebied is gelegen in de geluidszone van de Slimweistraat en de Rijksweg A2. Om deze reden zijn er akoestische onderzoeken uitgevoerd. Uit het onderzoek voor de woning aan de Slimweistraat 7 blijkt dat voor de geluidsbelasting van de A2 niet voldaan wordt aan de voorkeursgrenswaarde. Er dient een verzoek om hogere waarde te worden ingediend. Wel wordt voldaan aan de maximaal toelaatbare waarde. Uit het onderzoek voor de bedrijfswoning aan de Slimweistraat 8 blijkt dat voldaan wordt aan de voorkeursgrenswaarde.