Buitengebied - Woolde

2.2 Bodem

Het plangebied ligt in een landschap dat gekenmerkt wordt door het voorkomen van dekzandwelvingen en daartussen gelegen laagten. De bodem bestaat uit veldpodzolgronden (zie Bodemkundige kaart plangebied: roze, Hn23), leek- en woudeerdgronden (zie Bodemkundige kaart plangebied: groen, pRn59), beekeerdgronden (zie Bodemkundige kaart plangebied: geel) en hoge bruine enkeerdgronden (zie Bodemkundige kaart plangebied: donkerrood).

Bodemkundige kaart plangebied

Veldpodzolgronden worden vaak aangetroffen in jong ontgonnen gebieden. Veelal zijn ze onder natte omstandigheden gevormd. Kenmerkend voor de veldpodzolgronden is de aanwezigheid van een inspoelingslaag (B-horizont) met ijzer- en humusdeeltjes.

De leek-/woudeerdgronden zijn gronden die tot de rivierkleigronden worden gerekend. Dit type bodem is onder (zeer) natte omstandigheden gevormd en bestaat veelal uit een dun, zavelig cultuurdek dat direct op de C-horizont rust. In het plangebied gaat het om een golvend dekzandlandschap gaat waarin dekzandopduikingen worden afgewisseld door laagten. Veelal gaan hoogtezones in een vloeiende, gelijkmatige manier in elkaar over. Bij een aantal van de dekzandopduikingen in het plangebied is dit niet meer het geval. Hier zijn abrupte, scherpe overgangen duidelijk zichtbaar. Dit duidt erop dat deze delen van deze opduikingen in het recente verleden door menselijk handelen zijn verstoord.

In het noorden en het zuiden liggen beekeerdgronden van lemig fijn zand die, zoals de naam al aangeeft, in een beekdal liggen.

Een klein deel van het plangebied bestaat uit hoge bruine enkeerdgronden. Hoge enkeerdgronden, ook wel plaggendekken genoemd, zijn gronden met een cultuurdek van minimaal 0,5 meter. Ze bevinden zich meestal op de hogere delen van het landschap. Het plaggendek is van antropogene oorsprong en ontstaan door het langdurig bemesten met plaggen en/of potstalmest.