Buitenplaats Duivenvoorde 2011

6.3 Conclusie

Zoals gezegd, met de vaststelling van het bestemmingsplan is het planproces niet afgerond. Sterker: de vaststelling is slechts een startpunt. De verwerkelijking van de uitgangspunten en doelstellingen in de uitvoeringsfase vereist blijvende aandacht voor en inspanningen op het gebied van communicatie, toezicht en handhaving.

Handhaving staat zowel nationaal als regionaal en lokaal hoog op de politieke agenda. De handhaving van wetten en regels verdient daarom blijvend nadrukkelijk aandacht, ook waar het gaat om de handhaving van bestemmingsplannen. Dat geldt zeker voor waardevolle en kwetsbare gebieden als het hier aan de orde zijnde plangebied. De gemeentelijke organisatie zal dan ook blijvend moeten voorzien in voldoende handhavingscapaciteit, zowel in kwantitatief als kwalitatief opzicht.

Ten slotte: een consequentie van de in dit plan verankerde ruimtelijke (beleids)keuzes is dat zich situaties kunnen voordoen die afwijken van zowel dit plan als van het eerder vigerende bestemmingsplan, dat door het voorliggende plan wordt vervangen. Voor zover zulke situaties zonder bezwaar onder het overgangsrecht kunnen worden gebracht, is er geen directe aanleiding tot handhaving. Waar wel sprake is van situaties, die op gespannen voet staan met de uitgangspunten en doelstellingen van het plan, zal (waar noodzakelijk en mogelijk) de eventuele werking van het overgangsrecht worden gestuit vóór de inwerkingtreding van het plan. Daarmee wordt de weg vrij gehouden voor de inzet van op dit voorliggende plan steunende handhavingsinstrumenten en om dergelijke afwijkingen alsnog te kunnen beëindigen.