De Berekuil

2.1 Historische situatie

De ondergrond van het plangebied bestaat voor een deel uit kleiige rivierafzettingen op het dekzand. In de vroege middeleeuwen is het gebied ontgonnen in de kenmerkende strokenverkaveling (de Voorveldse polder). Een transformatie vond opnieuw plaats in de vroege 19e-eeuw toen het deel uit ging maken van de Nieuw Hollandse Waterlinie.

In 1819 werd het fort op de Biltstraat aangelegd, als onderdeel van de eerste ring van forten rondom de stad. Het gehele gebied erom heen maakte deel uit van de inundatiegebieden en kon onder water gezet worden, indien nodig. Rondom het fort werden cirkels getrokken waarbinnen niet gebouwd mocht worden, de zogenaamde Verboden Kringen.

Vanwege deze ligging is het gebied tot halverwege de 20e-eeuw onbebouwd gebleven. Hoewel de functionaliteit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie al sterk betwijfeld werd in de eerste helft van de 20e-eeuw - getuige de toestemming om een weg door het fort aan te leggen - werd uiteindelijk de Kringenwet pas begin jaren zestig opgeheven. Vanaf dat moment was hier bebouwing mogelijk.

Met de grenswijziging van 1954 werd de Voorveldse polder aan de gemeente Utrecht toegewezen. Utrecht transformeerde het gebied in de jaren zestig met de aanleg van het veemarktterrein (verhuisd van de Croeselaan) en de woonwijk Tuindorp-Oost. Daarnaast werd er een recreatieterrein aangelegd met sportterreinen, een volkstuinencomplex en een camping.