Liendertseweg e.o.

3.2 Historische ontwikkeling

De wijk Liendert ontleent zijn naam aan de hoeve Liendert of Lienlaer. Een opvolger van deze oude boerderij is nog steeds net buiten de wijk te vinden aan Rodderikweg-Robbeknolerf. Deze boerderij bestond zeker al in 1282, maar heeft waarschijnlijk een geschiedenis die nog veel verder teruggaat.

Om na de Tweede Wereldoorlog de sterke bevolkingsgroei van Amersfoort het hoofd te kunnen bieden moest een uitbreidingsplan worden gemaakt. Tot die tijd hadden uitbreidingen alleen aan de zuidwest kant van het centrum plaatsgevonden omdat daar de minste hinder werd ondervonden van overstromingen. Vanaf 1937 werd het Valleikanaal gegraven, waardoor de wateroverlast verminderde en grootschalige woningbouw mogelijk werd. De toenmalige stadsarchitect Zuiderhoek wilde drie nieuwe uitbreidingen als bloembladen aan de noord- en oostkant situeren zodat de binnenstad weer het “hart van de bloem" zou worden. Nadat eerst Kruiskamp en Koppel in de jaren vijftig waren gerealiseerd, werd in de jaren zestig met Liendert begonnen waarna de drie uitbreidingen voltooid waren.

Liendert, ontworpen door de Amersfoortse stedenbouwkundige ir. A.H. Rooimans, werd opgebouwd uit vier rechthoeken (buurten), met een dicht, haaks op elkaar staand wegenstelsel. De buurten zijn weer opgebouwd uit blokken. Een blok bestaat uit een aantal rijen woningen die langs de randen van het blok zijn geplaatst zodat een binnenterrein ontstaat. Ieder blok bestaat uit verschillende woningtypen. Eengezinswoningen werden afgewisseld met bejaardenwoningen, hoogbouw en woningwetwoningen, woningen uit de premie-sector en vrije-sector. Met deze verscheidenheid werd getracht een gemengde bevolking te bevorderen. Echter uit financieel-economisch oogpunt werd een rij bestaande uit zes woningen veel gebruikt. Een blok werd een aantal keren herhaald als een soort stempel. Vervolgens werd een kleine verandering in de opzet aangebracht en zo ontstond een nieuwe indeling van het blok. Vaak zijn de binnenterreinen van een blok met veel groen ingericht.

De stedenbouwkundige structuur is van belang omdat de uitgangspunten goed overeenkomen met het toenmalig stedenbouwkundig denken in Nederland. Ieder straatprofiel is zorgvuldig gedetailleerd, met een grote diversiteit. De wijk bezit een verscheidenheid in buurtgroen en een duidelijke hiërarchie in wegen, zoals buurt-, wijk-, en doorgaande wegen. De hoofdstraten, Liendertseweg, Van Randwijcklaan en Lageweg, zijn zichtlijnen gericht op de Onze-Lieve-Vrouwetoren. Om het doorgaande verkeer buiten de wijk te houden werd een ringweg langs het Valleikanaal ontworpen.