Eekterveld Radeweg/Aalbosweg

4.4 Natuur en landschap

Bij ruimtelijke planvorming moet aandacht worden besteed aan de natuurwetgeving. Bij de natuurwetgeving kan een tweedeling worden gemaakt in soort- en gebiedsbescherming. Soortbescherming vindt plaats via de Flora- en faunawet, de gebiedsbescherming gebeurt via de Vogel- en Habitatrichtlijn.

Vogelrichtlijn- en habitatrichtlijngebieden

Vanuit de Europese Unie is beleid geformuleerd ten aanzien van de bescherming en ontwikkeling van natuur en soorten in het kader van de totstandbrenging van een samenhangende Europese Ecologische Hoofdstructuur: Natura 2000. Twee van de regelingen die deze ecologische hoofdstructuur tot stand moeten brengen én veel gevolgen kunnen hebben voor ruimtelijke plannen zijn de Vogel- en Habitatrichtlijn. De doelstelling van de Vogelrichtlijn is bescherming van en het bieden van ontwikkelingsmogelijkheden voor zeldzame en bedreigde vogelsoorten. De Habitatrichtlijn heeft tot doel de habitats van zeldzame planten- en diersoorten te beschermen. Alle thans feitelijk ecologisch belangrijke gebieden die behoren tot de nog aanwezige en in de toekomst verder uit te bouwen en te verstevigen Europese ecologische hoofdstructuur moeten onder de bescherming van de Vogel- en Habitatrichtlijn vallen. De Habitatrichtlijn bevat een lijst met beschermde habitats en soorten. Op basis van deze lijsten is onderzocht welke gebieden van belang zijn voor deze soorten. De ecologisch belangrijke gebieden zijn aangewezen als speciale beschermingszones. Aangewezen vogel- en habitatrichtlijngebieden worden juridisch beschermd. Dit betekent dat intensiveringen van het huidige gebruik en nieuwe activiteiten moeten worden beoordeeld op mogelijk schadelijke gevolgen, met inbegrip van de zogeheten externe werking. De bescherming van de gebieden is sinds 1 oktober 2005 vastgelegd in de gewijzigde Natuurbeschermingswet.

Flora en fauna

In de Flora- en faunawet, die sinds 1 april 2002 van kracht is, is de bescherming van planten en diersoorten geregeld. De bescherming krijgt gestalte via een aantal verbodsbepalingen, die gelden bij ruimtelijke ingrepen, plannen en projecten. Het is verboden om vaste broed-, rust- en groeigebieden en andere vaste verblijfplaatsen van beschermde inheemse dieren en planten te vernielen of te verstoren. In hoeverre de verbodsbepalingen van toepassing zijn is afhankelijk van het beschermingsregime waartoe de soort behoort. Ook is in de Flora- en faunawet een zogenaamde zorgplichtbepaling opgenomen. Deze houdt in dat een ieder die weet of redelijkerwijs kan vermoeden dat door zijn handelen of nalaten nadelige gevolgen voor flora en fauna kunnen worden veroorzaakt, verplicht is dergelijke handelingen achterwege te laten. Het onderhavig bestemmingsplan voorziet in een kleinschalige ontwikkeling. Binnen het plan zijn enkele afwijkingsmogelijkheden opgenomen (zie ook hoofdstuk 5). Deze mogelijkheden zijn echter beperkt qua schaal en omvang, waarmee niet te verwachten is dat er een schadelijk effect zal optreden voor de beschermde planten en dieren.

Om het verlies van natuurwaarden van het plangebied in beeld te brengen is een quickscan flora en fauna uitgevoerd in januari 2013 (kenmerk R12.495-JMW-F01). De quickscan is gebaseerd op een bronnenonderzoek en een veldonderzoek. Het veldonderzoek heeft op 11 januari 2013 plaatsgevonden. Een kopie van het onderzoek is als bijlage bij het plan gevoegd.

Het plangebied is gelegen binnen de EHS – natuur met het natuurdoeltype N14.03 – haagbeuken- en essenbos. Dit natuurdoeltype is niet aanwezig binnen het plangebied. De huidige houtopstand bestaat namelijk uit dunne eiken en berken. Er heeft bovendien recentelijk uitdunning plaatsgevonden. Het plangebied voldoet in de huidige situatie niet aan het gewenste beheertype.

Door de ingreep gaat 459 m2 EHS – natuur verloren. Voor dit verlies moet een minimale compensatie van 120% plaatsvinden.

Het plangebied ligt overigens niet in een Natura 2000-gebied of in de nabijheid hiervan.

Conclusie

In de quickscan wordt aangegeven dat aan de Flora- en faunawet wordt voldaan. De conclusie luidt dat er een bosperceel verloren gaat dat niet voldoet aan het gewenste natuurdoeltype en de ecologische waarde van het gebied is beperkt. Het verlies kan teniet worden gedaan door een juiste invulling van compensatie waardoor er juist natuurwinst mogelijk gemaakt kan worden. Deze vereiste boscompensatie met een oppervlakte van 551 m2 zal plaatsvinden op perceel plaatselijk bekend Hertenkampsweg te Epe, kadastraal bekend gemeente Epe en Oene, sectie N, nummer 1448. Hieronder is een afbeelding opgenomen met in rood aangegeven het perceel plaatselijk bekend Hertenkampsweg te Epe.

afbeelding perceel sectie N, nummer 1448 Hertenkampsweg te Epe