Structuurvisie Toekomst Afsluitdijk

3.3 Gebiedskwaliteit

In 1932 was de Afsluitdijk een nieuw kunstmatig element in de natuurlijke Zuiderzee. Met de dijk ontstond een volledig nieuw landschap met de dijk als blikvanger. De aanleg was een voorbeeld van innovatie en durf. In de huidige tijd wordt de Afsluitdijk alom gezien als een icoon van de Nederlandse waterbouw en wordt de ruimtelijke beleving hoog gewaardeerd. Toch dreigt deze status verloren te gaan. De Afsluitdijk wordt nu ook beoordeeld als een ingrijpende verandering in het natuurlijke getijdegebied van de Zuiderzee. Met de realisatie van de Afsluitdijk zijn destijds de natuur en de cultuur van een groot gebied gewijzigd.

De natuur heeft zich sindsdien in een -door de Afsluitdijk van elkaar gescheiden- zout- en zoetwatersysteem ontwikkeld, waarbij de strikte scheiding beperkingen met zich meebrengt voor de ontwikkeling van de ecologische kwaliteit.

Het nieuwe landschap dat vanaf 1932 rond de dijk is ontstaan, heeft zich niet tot een samenhangend geheel ontwikkeld. Zo zijn bij de Koppen geen krachtige nieuwe functies en landschappen ontstaan en is de inrichting van de dijk zelf blijven steken in de vorige eeuw. De unieke ligging van de Afsluitdijk biedt kansen voor bijvoorbeeld de ontwikkeling van nieuwe vormen van duurzame energieopwekking en zilte teelten. Dit soort kansen wordt onvoldoende benut.

De Afsluitdijk trekt nog steeds veel bezoek vanuit binnen- en buitenland. Het toeristisch recreatief aanbod op de dijk zelf en op de Koppen is echter beperkt. Hedendaagse initiatieven zullen de aantrekkingskracht van de Afsluitdijk en de Koppen vergroten, bijdragen aan de icoonstatus en aan de sociaaleconomische structuur.