Ontsluiting Heeswijk-Dinther Zuid

2.1 Historie landschap

Diverse geologische processen in het verre en het nabije verleden hebben een grote invloed gehad op de verschijningsvorm van het huidige landschap in de gemeente Bernheze. Door tektonische bewegingen zijn er breuken in de aardkorst ontstaan, waarbij delen ten opzichte van elkaar in verticale richting verschoven. Hierdoor ontstonden er hoger en lager gelegen gebieden: horsten en slenken. De gemeente Bernheze ligt precies op zo’n grensgebied. Ten westen van Nistelrode ligt namelijk de belangrijkste breuklijn van Nederland, de Peelrandbreuk. Deze breuk is op diverse plaatsen in het landschap goed zichtbaar door een hoogteverschil van soms wel meer dan 2 meter. De andere breuklijn, een zijbreuk van de Peelrandbreuk, ligt vooral ten oosten van Nistelrode, maar deze breuk is niet duidelijk zichtbaar in het landschap.

Reliëf

Door de breuken zijn er binnen het plangebied drie hoogteniveaus te onderscheiden, (zie afbeelding 2.1). Het meest oostelijke deel (het gebied ten oosten van de hoogspanningsleiding en het tracé van de nieuwe A50) ligt op circa NAP +18 m. De kern Nistelrode ligt op het tweede plateau, circa NAP +12 m. Ten westen hiervan ligt de Centrale Slenk. De hoogte bedraagt hier maximaal NAP +8 m en helt in westelijke richting verder af. Tijdens de laatste ijstijd ontbrak begroeiing en konden grote hoeveelheden zand verstuiven en weer worden afgezet. Heel Brabant kwam onder een dikke laag dekzand te liggen. Door de overheersende zuidwestelijke wind ontstond een zwak golvend dekzandlandschap met ruggen en welvingen in overwegend zuidwest-noordoostelijke richting. Een markant voorbeeld hiervan is de grote dekzandrug ten noorden van het plangebied die loopt van Rosmalen tot Herpen. De laag gelegen Centrale Slenk werd als het ware ‘opgevuld’ met dekzand, waardoor het oorspronkelijke hoogteverschil tussen horst en slenk kleiner werd.

Afbeelding 2.1 Hoogtekaart AHN 2007