Groenewoud 2008, 3e herziening (Vogeltjesbuurt)

2.1 Geschiedenis

Op de kaart van 1910 is in Broekhoven nog niet meer te zien dan wat lintbebouwing langs de Broekhovenseweg. De Korhoenstraat is niet meer dan een landweg tussen Broekhoven en Tilburg. In het daaropvolgende decennium zijn de plannen uitgevoerd voor het centrale deel van de Vogeltjesbuurt. Dit eerste deel voorzag in arbeiderswoningen, gelegen rondom een gemeenschappelijk buurtpleintje. De wijk lag in de directe nabijheid van drie omliggende textielfabrieken: Van Dooren (Hilvarenbeekseweg), AaBe (Fatimastraat) en de Tilburgsche Wolwasserij N. Daamen & Co (Alpenlaan). Met de bouw van de buurt werd op duidelijke afstand tot de stad Tilburg in het open landschap begonnen. Dit is ook een verklaring voor de redelijk besloten en naar binnen gekeerde opzet: in het begin was er weinig beschutting en houvast, wat het omsloten, centrale plein aan de Meesstraat wel kon bieden. Zo wordt door dit eerste deel de gemeenschappelijke opzet van de buurt tot op de dag van vandaag bepaald. In de periode voor de Tweede Wereldoorlog zijn vervolgens nog plukjes nieuwbouw ten noorden van het centrale plein uitgevoerd. Zie ook bijgaande afbeeldingen.

Het deel ten westen van de Korhoenstraat is voor het overgrote deel in de 50er jaren van de 20e eeuw gebouwd. De woningen zijn weliswaar groter en ruimer dan de woningen uit de vooroorlogse periode, de wijkopzet sluit in principe aan bij het eerste deel rondom het centrale pleintje aan de Meesstraat, de woonstraten zijn eveneens op zichzelf gericht en intiem. Pas bij de ontwikkeling van het deel ten oosten van de Korhoenstraat in de 50er en 60er jaren werd uitgegaan van een andere filosofie: dit deel van de buurt is veel opener en landschappelijker ontworpen. Straten lopen in lange lijnen door, er is sprake van doorzichten en veel groen in de openbare ruimte. Dit hangt samen met het feit dat in die periode de stad Tilburg ook om de buurt heen is gaan groeien. Waar in de begindagen van de buurt het doel moet zijn geweest om beschutting en intimiteit te creëren, was nu het doel om in een steeds dichter wordende stad ruimte en openheid te verkrijgen.