Met de invoering van de Wet ruimtelijke ordening is vanuit het ministerie van VROM ingezet op standaardisering van bestemmingsplannen. Onderdelen van de regels zijn voorgeschreven, andere facultatief voorgeschreven. Bij het opstellen van de planregels is hierbij zoveel als mogelijk aangesloten.
Daarnaast is met het opstellen van de plankaart en de planregels zoveel als mogelijk getracht de uitgangspunten van het beeldkwaliteitplan te vertalen naar een juridische regeling. Waar er onduidelijkheid ontstaat over de wijze van interpreteren van de regels kan voor een nadere uitleg teruggevallen worden op het beeldkwaliteitplan. Voor wat betreft de kavelinrichting van de afzonderlijke bedrijven is hier goed terug te lezen wat ruimtelijk beoogd is.
Dit bestemmingsplan bestaat uit een verbeelding (plankaart), planregels en een toelichting. De verbeelding en de planregels vormen samen het juridisch bindende gedeelte van het bestemmingsplan. Beide planonderdelen dienen in onderlinge samenhang te worden bezien en toegepast. Op de verbeelding wordt o.a. aangegeven welk gebruik van de gronden toegestaan is en waar bebouwing is toegestaan. Dit gebeurt via een bestemmingsvlak. Voor het op de verbeelding aangeven bestemmingsvlak gelden de gebruiks-, gen bouwmogelijkheden zoals die in de bijbehorende planregels worden gegeven.
De toelichting van het bestemmingsplan heeft geen rechtskracht, maar vormt wel een belangrijk onderdeel van het plan. De toelichting beschrijft de beweegredenen, de onderzoeksresultaten en de beleidsuitgangspunten die aan het bestemmingsplan ten grondslag liggen. Ook is de toelichting van wezenlijk belang voor een juiste interpretatie en toepassing van het bestemmingsplan.
De regels zijn verdeeld in drie hoofdstukken. Hoofdstuk 1 de begripsbepalingen en de wijze van meten.
Hoofdstuk 2 de bestemmingen, het belangrijkste hoofdstuk. Hoofdstuk 3 de algemene regels