Brandweerkazerne

2.1 Historie

Zandvoort is met zijn combinatie van wonen, werken, strand, zee, duinen en bos op zeer korte afstand van elkaar, een uniek stukje Nederland.

Het plangebied was onderdeel van het duinlandschap dat ten noorden van de spoorlijn was gelegen. Het werd in de 19e eeuw deels gebruikt als aardappelland. Vanaf 1910 doen zich in dit gebied diverse ontwikkelingen voor. De gemeente koopt dan gronden aan ten behoeve van de uitwatering van het riool (modderkommen), de aanleg van een vuilnisbelt, het houden van varkens (ENTOS-terrein), de aanleg van een begraafplaats en de bouw van noodwoningen en een ziekenbarak. Het duinlandschap is aan de zuidzijde van het plangebied, langs de spoorlijn, nog duidelijk zichtbaar.

Het oorspronkelijk kleine vissersdorp Zandvoort is gegroeid tot een belangrijke bad- en woonplaats. Dit is goed herkenbaar in de ruimtelijke structuur van de gemeente. Tussen 1200 en 1600 is door landinwaartse verstuiving een zandgebied met jonge duinen ontstaan. Deze landschappelijke kenmerken zijn op vele plekken in Zandvoort zichtbaar. Zandvoort is door de ligging op de zeereep een vooruitgeschoven post van de binnenduinrand. Deze binnenduinrand, met de evenwijdig aan de kust lopende strandwallen is van oudsher sterk bebouwd. Na de Tweede Wereldoorlog is de bebouwing toegenomen, waardoor de zelfstandige beleving van de kern nog meer is versterkt. De bebouwing en bosranden van de binnenduinrand vormen een scherp contrast met het open jonge duingebied in omgeving van Zandvoort.