5.1.1 Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte (SVIR)     

De SVIR is op 22 november 2011 door de Tweede Kamer vastgesteld en is op 13 maart 2012 in werking getreden. Deze structuurvisie geeft een nieuw, integraal kader voor het ruimtelijk- en mobiliteitsbeleid op rijksniveau. Een actualisatie van het ruimtelijk- en mobiliteitsbeleid was nodig, omdat de verschillende beleidsnota's op het gebied van ruimte en mobiliteit gedateerd zijn door nieuwe politieke accenten en veranderende omstandigheden zoals de economische crisis, klimaatverandering en toenemende regionale verschillen onder andere omdat groei, stagnatie en krimp gelijktijdig plaatsvinden..

De visie is vernieuwend in de zin dat ruimtelijke ontwikkelingen en infrastructuur sterker dan voorheen met elkaar verbonden worden. De structuurvisie vervangt de Nota Ruimte, de Structuurvisie Randstad 2040, de Nota Mobiliteit, de MobiliteitsAanpak, de Structuurvisie voor de Snelwegomgeving en de ruimtelijke doelen en uitspraken in de PKB Tweede structuurschema Militaire terreinen, de Agenda Landschap, de Agenda Vitaal Platteland en Pieken in de Delta. De Structuurvisie Nationaal Waterplan blijft in zijn huidige vorm als uitwerking van de SVIR bestaan.

In de structuurvisie schetst het Rijk de ambities voor concurrentiekracht, bereikbaarheid, leefbaarheid en veiligheid tot 2040 (lange termijn) en doelen, belangen en opgaven tot 2028 (middellange termijn). De centrale visie wordt uiteengezet in drie hoofddoelstellingen voor de middellange termijn (2028), namelijk “concurrerend, bereikbaar en leefbaar&veilig”. Voor de drie rijksdoelen zijn de onderwerpen van nationaal belang benoemd waarmee het Rijk aangeeft waarvoor het verantwoordelijk is en waarop het resultaten wil boeken. De drie hoofddoelstellingen en 13 nationale belangen zijn:

1. Concurrerend = het vergroten van de concurrentiekracht van Nederland door het versterken van de ruimtelijk-economisch structuur van Nederland. Hiervoor zijn de volgende nationale belangen benoemd:

• nationaal belang 1: een excellent en internationaal bereikbaar vestigingsklimaat in de stedelijke regio's met een concentratie van topsectoren;
• nationaal belang 2: ruimte voor het hoofdnetwerk voor (duurzame) energievoorziening en de energietransitie;
• nationaal belang 3: ruimte voor het hoofdnetwerk voor vervoer van (gevaarlijke) stoffen via buisleidingen;
• nationaal belang 4: efficiënt gebruik van de ondergrond.

2. Bereikbaar = het verbeteren, in stand houden en ruimtelijk zekerstellen van de bereikbaarheid waarbij de gebruiker voorop staat. Hiervoor zijn de volgende nationale belangen benoemd:

• nationaal belang 5: een robuust hoofdnetwerk van weg, spoor en vaarwegen rondom en tussen de belangrijkste stedelijke regio's inclusief de achterlandverbindingen;
• nationaal belang 6: betere benutting van de capaciteit van het bestaande mobiliteitssysteem van weg, spoor en vaarwegen;
• nationaal belang 7: het in stand houden van de hoofdnetwerken van weg, spoor en vaarwegen om het functioneren van de netwerken te waarborgen.

3. Leefbaar & veilig = het waarborgen van een leefbare en veilige omgeving waarin unieke natuurlijke en cultuurhistorische waarden behouden zijn:

• nationaal belang 8: verbeteren van de milieukwaliteit (lucht, bodem, water) en bescherming tegen geluidsoverlast en externe veiligheidsrisico's;
• nationaal belang 9: ruimte voor waterveiligheid, een duurzame zoetwatervoorziening en klimaatbestendige stedelijke (her) ontwikkeling
• nationaal belang 10: ruimte voor behoud en versterking van (inter)nationale unieke cultuurhistorische en natuurlijke kwaliteiten;
• nationaal belang 11: ruimte voor een nationaal netwerk van natuur voor het overleven en ontwikkelen van flora- en faunasoorten;
• nationaal belang 12: ruimte voor militaire terreinen en activiteiten.

De rijksverantwoordelijkheid voor het systeem van goede ruimtelijke ordening, is zonder hoofddoelstelling, als afzonderlijk belang opgenomen:

• nationaal belang 13: zorgvuldige afwegingen en transparante besluitvorming bij alle ruimtelijke plannen.

Consequenties voor het plangebied

De hiervoor genoemde nationale belangen 8, 11 en 13 hebben een rol gespeeld bij de afweging of de woonboten aan de Diemerzeedijk kunnen blijven liggen. Zoals uit hoofdstukken 6 en 7 blijkt, is er aan de Diemerzeedijk ter plaatse van de woonboten, geen goed woon- en leefklimaat. Bovendien is gebleken dat een optimale ontwikkeling van de EHS/EVZ niet mogelijk is als de boten blijven liggen. Deze argumenten hebben ertoe geleid dat het Algemeen Bestuur van Oost besloten heeft om de woonboten niet te gaan bestemmen aan de Diemerzeedijk. Aanvullend wordt gemeld dat er een zorgvuldige belangenafweging heeft plaats gevonden (zie bijlage 18 en hoofdstuk 3).

Op grond van het voorgaande wordt geconcludeerd dat dit bestemmingsplan, waarmee de boten niet bestemd worden, in overeenstemming is met een doelstelling van de SVIR.

5.1.2 Besluit algemene regels ruimtelijke ordening (Barro, 2011)     

Het besluit van 22 augustus 2011, houdende algemene regels ter bescherming van nationale ruimtelijke belangen (Besluit algemene regels ruimtelijke ordening), is in werking getreden op 30 december 2011.

Het kabinet heeft in de hiervoor genoemde SVIR vastgesteld dat voor een beperkt aantal onderwerpen de bevoegdheid om algemene regels te stellen zou moeten worden ingezet. Het gaat om de volgende nationale belangen: Rijksvaarwegen, Project Mainportontwikkeling Rotterdam, Kustfundament, Grote rivieren, Waddenzee en waddengebied, Defensie, Ecologische hoofdstructuur, Erfgoederen van uitzonderlijke universele waarde, Hoofdwegen en hoofdspoorwegen, Elektriciteitsvoorziening, Buisleidingen van nationaal belang voor vervoer van gevaarlijke stoffen, Primaire waterkeringen buiten het kustfundament en IJsselmeergebied (uitbreidingsruimte).

De SVIR bepaalt welke kaderstellende uitspraken zodanig zijn geformuleerd dat deze bedoeld zijn om beperkingen te stellen aan de ruimtelijke besluitvormingsmogelijkheden op lokaal niveau. Ten aanzien daarvan is een borging door middel van normstelling, gebaseerd op de Wro, gewenst. Die uitspraken onderscheiden zich in die zin dat van de provincies en de gemeenten wordt gevraagd om de inhoud daarvan te laten doorwerken in de ruimtelijke besluitvorming. Zij zijn concreet normstellend bedoeld en worden geacht direct of indirect, d.w.z. door tussenkomst van de provincie, door te werken tot op het niveau van de lokale besluitvorming, zoals de vaststelling van bestemmingsplannen.

Het Besluit algemene regels ruimtelijke ordening (Barro) bevestigt in juridische zin die kaderstellende uitspraken. Slechts daar waar een directe doorwerking niet mogelijk is, bij de Ecologische Hoofdstructuur (de artikelen worden later aan het Barro toegevoegd) en bij de Erfgoederen van uitzonderlijke universele waarde, is gekozen voor indirecte doorwerking via provinciaal medebewind. Voor één onderwerp geregeld in dit besluit, voorziet het besluit niet in de (definitieve) begrenzing. Dit betreft de EHS. Ten aanzien van deze begrenzing is bepaald dat de provincies die grenzen (nader) bepalen.

Huidige Status

Een deel van het Barro is gebaseerd op eerdere pkb's en beleidsnota's die in de SVIR worden herbevestigd. Deze onderdelen zijn op 30 december 2011 in werking getreden. Het betreft de volgende onderdelen: project Mainportontwikkeling Rotterdam, kustfundament, grote rivieren, Waddenzee en waddengebied, defensie, en erfgoederen van uitzonderlijke universele waarde. De regels betreffende de Erfgoederen van uitzonderlijke universele waarde kunnen overigens pas in werking treden, zodra de hiervoor bedoelde Spoedwet Wro in werking treedt (afhankelijk van de parlementaire behandeling).

Met ingang van 1 oktober 2012 is het besluit aangevuld met voorschriften voor de andere beleidskaders uit de SVIR, het Nationaal Waterplan en het Derde Structuurschema Elektriciteitsvoorziening. Het gaat hierbij om de volgende onderwerpen: rijksvaarwegen, hoofdwegen en hoofdspoorwegen, elektriciteitsvoorziening, buisleidingen van nationaal belang voor vervoer van gevaarlijke stoffen, ecologische hoofdstructuur, primaire waterkeringen buiten het kustfundament, en IJsselmeergebied (uitbreidingsruimte).

Consequenties voor het plangebied

De Diemerzeedijk is een primaire waterkering. Het Barro heeft tot doel dat er geen belemmeringen ontstaan voor het onderhoud, de instandhouding of de versterking van de primaire waterkering. Door in een bestemmingsplan deze waterkering (inclusief de beschermingszone) expliciet te benoemen, kan dit doel bereikt worden. De Keur van de beheerder van de waterkering (in dit geval AGV) zorgt voor het beschermingsregime.

In het geldende bestemmingsplan 'Het Nieuwe Diep 2012' heeft de Diemerzeedijk de (dubbel-) bestemming 'waterstaat – waterkering'. De gronden binnen dit bestemmingsplan vallen binnen de beschermingszone van de waterkering. Om de belangen van de waterkering optimaal te beschermen hebben de gronden in dit bestemmingplan een dubbelbestemming 'waterstaat – waterkering' gekregen. Daarmee wordt voldaan aan het Barro.

5.1.3 Wet verontreiniging oppervlaktewateren - Lozingsbesluit Wvo huishoudelijk afvalwater - Besluit afvalwater huishoudens     

De Europese wet- en regelgeving, zoals de Richtlijn inzake de behandeling van stedelijk afvalwater (91/271/EEG), is in Nederland uitgewerkt in een aantal wetten en besluiten. In de Wet verontreiniging oppervlaktewateren (die inmiddels is vervangen door de Waterwet) werd bepaald dat de Minister van Verkeer en Waterstaat het bevoegde gezag is, indien er sprake is van een lozing op Rijkswater. De Minister heeft in eerste instantie de regels met betrekking tot lozing van huishoudelijk afvalwater vastgelegd in het Lozingenbesluit Wvo huishoudelijk afvalwater (1997). In dit besluit werd bepaald dat alle ongezuiverde lozingen van huishoudelijk afvalwater op uiterlijk 1 januari 2005 beëindigd moesten zijn. Deze doelstelling bleek in de praktijk echter niet haalbaar.

Met name de sanering van lozingen vanaf woonboten gaf problemen. De knelpunten hielden verband met de complexe uitvoering en de veelal hoge kosten die uitbreiding van het rioleringsstelsel en het realiseren van een aansluiting op de riolering met zich meebrengen. Vooral het gebrek aan mogelijkheden om rekening te houden met specifieke omstandigheden is aanleiding geweest om het Lozingenbesluit te herzien.

Het nieuwe Besluit lozing afvalwater huishoudens (Bah) is 1 januari 2008 van kracht geworden. Dit besluit biedt wel de mogelijkheid om in te spelen op de situatie van het specifieke geval en daar waar nodig ontheffing te verlenen. Artikel 10 van het besluit luidt als volgt: 'huishoudelijk afvalwater wordt niet in een oppervlaktewaterlichaam geloosd, indien de afstand tot het dichtstbijzijnde vuilwaterriool of een zuiveringstechnisch werk waarop aansluiting kan plaatsvinden, 40 meter of minder bedraagt.'



Voor Amsterdam is het Projectbureau Schoonschip opgericht. Woonbootbewoners kunnen bij het projectbureau subsidie aanvragen voor het aansluiten van hun woonboot op de riolering.

Projectbureau Schoonschip

Medio 2007 besloten AGV en RWS Noord-Holland een samenwerkingsverband aan te gaan met als doel het lozen van huishoudelijk afvalwater vanuit woonboten in oppervlaktewaterlichamen in en om Amsterdam te beëindigen door aansluiting op de riolering mogelijk te maken.

Projectbureau Schoonschip is in het leven geroepen om woonbootbewoners te ondersteunen bij het aansluiten van hun woonboten op de riolering door het geven van voorlichting en informatie, het organiseren van bewonersavonden, het faciliteren van de schouw aan boord, het verzenden van nieuwsbrieven, etc. Daarnaast draagt het Projectbureau bij aan bewustwording bij alle betrokken partijen en verzorgt zij de communicatie met onder meer de gemeenten en de nabijgelegen waterschappen.

Doel van het project: een schonere woon- en leefomgeving voor de woonbootbewoners. In Amsterdam worden de verbindingen tussen het riool en de woonboten door de gemeente aangelegd, aangezien het niet wenselijk is dat bewoners zelf op de kades of de waterkeringen aan de slag gaan. De gemeentelijke riolering ligt vrijwel in het gehele gebied al op minder dan 40 meter afstand van de woonboten. Volgens de planning van de gemeente Amsterdam loopt dit project tot 1 juli 2017. Het doortrekken van de riolering tot aan de walkant wordt bekostigd door de gemeente.

Consequenties voor het plangebied

Met dit bestemmingsplan worden de woonboten aan de Diemerzeedijk niet bestemd. Ondanks het actieve voornemen om de woonboten te gaan verplaatsen, kan niet gegarandeerd worden dat alle woonboten in 2017 een definitieve ligplaats hebben op een andere locatie. Als na juli 2017 nog woonboten aanwezig zijn aan de Diemerzeedijk, dienen de woonboten aangesloten te worden op de riolering. Als de boten dan niet zijn aangesloten, dient er een ontheffing aangevraagd te worden bij de provincie en RWS (op grond van artikel 10.33 Wet Milieubeheer).

5.2.1 Structuurvisie Noord-Holland 2040     

De 'Structuurvisie Noord-Holland 2040' is op 21 juni 2010 vastgesteld door Provinciale Staten. Op 1 november 2010 is de structuurvisie in werking getreden. De directe aanleiding hiervoor was dat op 1 juli 2008 de nieuwe Wet ruimtelijke ordening met de daarbij behorende Invoeringswet in werking getreden. De nieuwe wet voorzag in een nieuw stelsel van verantwoordelijkheidsverdeling tussen Rijk, provincies en gemeenten. Voor het streekplan is de provinciale structuurvisie in de plaats gekomen. Hierin legt de provincie haar ruimtelijke toekomstvisie vast en moet zij tevens aangeven hoe zij deze visie denkt te realiseren. De structuurvisie is uitsluitend zelfbindend. Voor de doorwerking van het in de structuurvisie vastgelegde beleid naar de gemeenten toe staan de provincie diverse juridische instrumenten ter beschikking, zoals een provinciale ruimtelijke verordening. In 2015 heeft de meest recente actualisatie van de structuurvisie plaats gevonden.

De structuurvisie geeft inzicht in de ruimtelijke ambities van de provincie Noord-Holland. De provincie is veelzijdig met een aantal belangrijke economische motoren van Nederland, bruisende steden, natuurparken, het strand en open grasland vol weidevogels. Dit bijzondere karakter wil de provincie bewaken. Tegelijkertijd zijn er ontwikkelingen als globalisering, klimaatverandering en trends zoals vergrijzing en krimp die een grote ruimtelijke impact hebben. In de structuurvisie beschrijft de provincie hoe en op welke manier ze met deze ontwikkelingen en keuzes omgaat en schetst ze hoe de provincie er in 2040 moet komen uit te zien. Amsterdam maakt in het ontwerp onderdeel deel uit van de metropoolregio Amsterdam, een regio die zich uitstrekt tot Zaanstad, Almere, Zuid Kennemerland en de Gooi- en Vechtstreek. De structuurvisie laat zich in algemene termen uit over de metropoolregio. Deze regio moet tot 2040 verder groeien als een belangrijke en duurzame internationale concurrerende stedelijke regio. Er moeten daarom voldoende kantoren, bedrijven en woningen zijn, er moet functiemenging zijn met hoogwaardige culturele voorzieningen, een goede bereikbaarheid en investeringen in een samenhangend netwerk van openbaar vervoer. Vervolgens dient er voldoende groen om de stad te zijn in het kader van recreatie (“recreatie om de stad”). De woningopgave wordt vooral gezocht binnen bestaand stedelijk gebied. De geuite doelstellingen ten aanzien van de metropool worden niet in de ontwerp verordening geregeld: de provincie ziet zichzelf wat de metropool Amsterdam betreft meer als aanjager en als expert. Voor de concretisering van grote metropoolprojecten wordt verwezen naar het `Ontwikkelingsbeeld Noordvleugel 2040´ zoals vastgesteld door de metropoolregio in 2007. Voor het overige geldt, net als in de huidige situatie, dat de gemeente Amsterdam op basis van de eigen structuurvisie vrijheid heeft ten aanzien van het te volgen ruimtelijk beleid.

Conclusie

De doorwerking naar gemeenten toe vindt plaats in de 'Provinciale ruimtelijke verordening'.

5.2.2 Provinciale ruimtelijke verordening     

Provinciale Staten hebben de 'Provinciale ruimtelijke verordening' (Prv) van Noord-Holland op 3 februari 2014 vastgesteld. Op 15 januari 2016 is een geactualiseerde versie van de verordening in werking getreden. De regels van de Prv vloeien voort uit de Structuurvisie Noord-Holland 2040.

De Prv schrijft voor waaraan bestemmingsplannen, beheersverordeningen en de uitgebreide procedures van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) moeten voldoen. In het belang van een goede ruimtelijke ordening acht de provincie het noodzakelijk dat er algemene regels vastgesteld worden omtrent de inhoud van en de toelichting op bestemmingsplannen over onderwerpen in zowel het landelijke als het bestaand bebouwd gebied van Noord-Holland waar een provinciaal belang mee gemoeid is. Hierdoor heeft de provincie meer invloed op de ruimtelijke ordening in Noord-Holland.

De Prv is een van de instrumenten vanuit de Wet ruimtelijke ordening. De provincie kan gemeenten via de verordening verplichtingen opleggen voor bestemmingsplannen. Gemeenten kunnen op hun beurt ontheffing aanvragen. De Diemerzeedijk vormt een onderdeel van de ecologische hoofdstructuur Gooi – Waterland. Voor meer informatie hierover wordt verwezen naar paragraaf 7.5.

Artikel 19 van de Prv is relevant voor het plangebied. Artikel 19 behandeld de ecologische hoofdstructuur (EHS) en provinciale ecologische verbindingszones (EVZ)

EHS en EVZ

In de verordening wordt de Diemerzeedijk aangeduid als ecologische verbindingszone. Voor deze gronden geldt:

1. dat een bestemmingsplan de gronden als 'natuur' bestemt, indien de natuurfunctie reeds is gerealiseerd;
2. een bestemmingsplan geen bestemmingen en regels bevat die omzetting naar de natuurfunctie onomkeerbaar belemmeren en de wezenlijke kenmerken en waarden van de Ecologische Hoofdstructuur en de Ecologische Verbindingszone significant aantasten.

De Diemerzeedijk is een primaire waterkering in beheer bij Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht (AGV). Voor meer informatie hierover wordt verwezen naar paragraaf .

Consequenties voor het plangebied

Met dit bestemmingsplan worden de woonboten aan de Diemerzeedijk niet bestemd. Mede gezien de aanwezigheid van alternatieve ligplaatsen (zie paragraaf ) is het aannemelijk dat de woonboten binnen de planperiode verplaatst worden.

Zolang de boten aan de Diemerzeedijk liggen, komt de EVZ niet optimaal tot ontwikkeling. Met het (gefaseerd) verplaatsen van de woonboten, wordt de ontwikkeling van de EVZ op termijn verbeterd (zie ook paragraaf ). Met het verplaatsen van de woonboten worden de belangen van de primaire waterkering maximaal gerespecteerd.

Gezien het voorgaande wordt gesteld dat dit bestemmingsplan voldoet aan de doelstelling van de Prv.

5.3.1 Structuurvisie Amsterdam 2040, Economisch sterk en Duurzaam     

De gemeenteraad heeft de 'Structuurvisie Amsterdam 2040, Economisch sterk en Duurzaam' in februari 2011 vastgesteld. De structuurvisie vormt de basis van alle ruimtelijke plannen die de komende jaren tot ontwikkeling komen. Vandaar dat juridisch planologische plannen (waaronder bestemmingsplannen) en stedenbouwkundige plannen van de centrale stad en stadsdelen aan de structuurvisie zullen worden getoetst. De structuurvisie bestaat uit een visie, een hoofdstuk 'uitvoering' en een hoofdstuk 'instrumentarium'.

Visie

In het eerste deel van de structuurvisie, de visie, worden ruimtelijke ontwikkelingen beschreven: sterke groeiprocessen vanuit de kracht van het hart van de metropool Amsterdam. De visie geeft aan welke ontwikkelingen gewenst zijn en worden gestimuleerd.

Uitvoering

Nadat de ontwikkelingsrichting van de stad is verwoord, wordt in het hoofdstuk 'uitvoering' de vraag gesteld hoe, waar en wanneer de opgaven die uit de structuurvisie volgen, te realiseren zijn. Daartoe wordt de structuurvisie vertaald in 'plannen' of 'projecten'. Voor deze plannen wordt een globale raming gemaakt van het te realiseren programma en wordt een indicatie gegeven van de financiële opgaven die ermee gemoeid zijn. Tot slot wordt bepaald in welke tijdsvolgorde deze plannen aan de orde kunnen zijn. Hiermee wordt ook duidelijk in welke delen van de stad welk deel van de realisatie van de structuurvisie ter hand wordt genomen.

Instrumentarium

In het visiedeel zijn de ambities van de gemeente Amsterdam neergelegd en wordt uiteengezet welk beleid voor de komende jaren wordt ingezet om die ambities waar te maken. In samenhang daarmee is de regelgeving ondergebracht in deel drie: het instrumentarium.

De aspecten die in de structuurvisie van belang zijn voor het plangebied zijn:

• Ecologische verbindingszone Gooi – Waterland en
• Hoofdgroenstructuur in de vorm van een 'corridor'.

Ecologische verbindingszone en hoofdgroenstructuur

De grote groengebieden rond Amsterdam hebben hoge natuurwaarden. Er leven veel verschillende soorten planten en dieren. Die verscheidenheid aan natuur noemen we biodiversiteit. Om de biodiversiteit te bevorderen heeft het Rijk in het Natuurbeleidsplan de ecologische hoofdstructuur (EHS) ingesteld. Deze EHS moet gaan bestaan uit een landelijk netwerk van grote groengebieden, onderling verbonden door groenstroken zoals wegbermen, groene taluds van spoorbanen en sloten met natuuroevers. Door de verbindingen tussen de grote groengebieden kunnen planten en dieren zich makkelijker verspreiden. Zij vergroten daarmee hun leefgebied en zijn beter bestand tegen negatieve milieu-invloeden. Aaneengesloten groengebieden en groenstructuren zijn gevarieerder en er kunnen meer soorten planten en dieren leven. Welke waarden binnen het plangebied liggen, wordt nader beschreven in paragraaf 7.5.

Consequenties voor het plangebied

Het plangebied grenst aan de hoofdgroenstructuur, maar ligt in de ecologische verbindingszone Gooi-Waterland. In paragraaf 7.5 wordt nader ingegaan op de eigenschappen (de waarden) van de verbindingszone. Daaruit blijkt dat de woonboten een (negatief) effect hebben op de optimale ontwikkeling van de ecologische verbindingszone. Dit wordt onderbouwd met verschillende onderzoeken en adviezen. Voor meer informatie over de EHS en de EVZ wordt verwezen naar paragraaf 7.5.

Met dit bestemmingsplan worden de woonboten aan de Diemerzeedijk niet bestemd. Mede gezien de aanwezigheid van alternatieve ligplaatsen is het aannemelijk dat de woonboten binnen de planperiode verplaatst worden. Met het (gefaseerd) verplaatsen van de woonboten, verbetert de kwaliteit van de ecologische hoofdstructuur. Daarmee wordt er maximaal tegemoet gekomen aan de doelstellingen van de gemeentelijke structuurvisie.

5.3.2 Verordening op het Binnenwater 2010     

De Verordening op het Binnenwater 2010 (hierna: Vob) is geactualiseerd in 2012 en vormt de juridische basis voor het woonbotenbeleid. De Vob is een centraal stedelijk document en vormt de gemeentelijke aanvulling op de landelijke wet- en regelgeving. De Vob stelt dat stadsdelen verantwoordelijk zijn voor de inrichting en het beheer van de openbare ruimte en dat water onderdeel uitmaakt van die openbare ruimte. Op basis van de Vob zijn stadsdelen bevoegd om vergunningen af te geven, onder andere voor woonboten. De Vob stelt geen inhoudelijke bepalingen voor de inrichting van de openbare ruimte en daarmee ook niet voor woonboten. Hierop ziet het bestemmingsplan toe.

Het is verboden, zonder of in afwijking van een vergunning van het college van B&W (deze bevoegdheid is gedelegeerd naar het Dagelijks Bestuur van het stadsdeel) met een woonboot ligplaats in te nemen. De vergunning is persoons- en vaartuiggebonden. De vergunning kan worden geweigerd in het belang van de welstand, ordening, de veiligheid, het milieu en de vlotte en veilige doorvaart. De vergunning kan uitsluitend worden verleend aan de eigenaar(s) van de boot.

Naast deze bevoegdheden van de stadsdelen, hebben ook Rijkswaterstaat en het Waterschap zeggenschap over het water. Rijkswaterstaat is verantwoordelijk voor het beheer van de rijkswateren en het Waterschap is verantwoordelijk voor een veilig en gezond watersysteem. Het Waterschap heeft hiertoe een eigen verordening vastgesteld: de Keur. De Keur kent verboden en geboden voor de manier van inrichten, gebruik en onderhoud van waterkeringen, oevers en wateren. De Keur AGV 2011 geldt naast het voorliggende beleid.

Consequenties voor het plangebied

Op grond van de Vob kunnen ligplaatsenvergunningen geweigerd worden uit belang van de welstand, ordening, de veiligheid, het milieu en de vlotte en veilige doorvaart. Deze weigeringsgronden waren ook al opgenomen in de VHB (zie paragraaf 2.2). Omdat de woonboten niet in overeenstemming zijn met de natuurwaarden die in het gebied worden nagestreefd, hebben de boten tot op heden geen ligplaatsvergunning gekregen op grond van de Vob.

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De woonboten krijgen voor deze locatie daarom geen ligplaatsvergunning. Op de nieuwe (definitieve) locatie krijgen de woonboten wel een ligplaatsvergunning.

5.4.1 Beleidsnotitie woonboten en oevergebruik (stadsdeel Oost)     

Op de gebieden waar in Oost woonboten zijn gelegen, is een aantal bestemmingsplannen en beleidsstukken van toepassing. Deze stukken zijn op verschillende momenten voor verschillende thema's en gebieden in de voormalige stadsdelen Zeeburg en Oost/Watergraafsmeer vastgesteld. Dit maakt dat het aanbrengen van eenduidigheid in de regelingen vraagt om één nieuw beleidsstuk voor heel stadsdeel Oost. Op 27 september 2011 is hiervoor het startschot gegeven door het vaststellen van de startnotitie integraal woonboten- oeverbeleid door de voormalige deelraad van stadsdeel Oost. De 'Beleidsnotitie woonboten en oevergebruik' is op 25 juni 2013 door de deelraad van het voormalige stadsdeel Oost vastgesteld.

Doel van het beleid is om duidelijkheid te scheppen en waar mogelijk bestaande, goed werkende regelingen te versimpelen. Door het opstellen van één beleidsstuk worden zeven regelingen voor verschillende gebieden samengevoegd. Hiermee ontstaat duidelijkheid omtrent welke regeling voor welke woonboot en welk gebied geldt. Voor sommige gebieden was voor bepaalde aspecten nog geen regeling van toepassing (bijv. oevergebruik). Dit beleid voorziet in een regeling voor alle aspecten voor (vrijwel) alle legale woonboten in Oost. Dit zorgt voor meer duidelijkheid. Woonboten die betrokken zijn bij een apart project vallen buiten de reikwijdte van het voorliggende beleid. Een voorbeeld hiervan zijn de woonboten aan de Diemerzeedijk. Oplossingsrichtingen voor dergelijke projecten worden niet in dit beleid opgenomen.

Uitgangspunt van het beleid is het bestaande aantal ligplaatsen. Het beleid bevat geen inventarisatie van mogelijke nieuwe ligplaatsen.

Door het beleid op te bouwen uit drie onderdelen is bij aanvragen een snelle toetsing mogelijk zonder dat grote stukken tekst doorgenomen dienen te worden. Deze versimpeling moet het beleid toegankelijker maken voor burgers en toetsers. Daarbij is het, door te kiezen voor algemene maatvoering, gebiedspecifieke maatvoering en adres-specifieke maatvoering, op eenvoudige wijze mogelijk om in drie stappen in te zoomen op de mogelijkheden per woonboot.

In algemene zin geldt voor alle gebieden één regeling met maximale maatvoeringen per type woonboot. Per gebied kan er aanleiding zijn om afwijkende maatvoeringen op te nemen. Voor woonschepen geldt een maximale lengte van 30 meter en een maximale hoogte van 3,5 meter. Voor woonarken geldt een maximale lengte van 20 meter en een maximale hoogte van 3 meter. Voor beide geldt een maximale breedte van 5 meter. De minimale tussenruimte tussen de kopse kanten van woonboten bedraagt 2 meter voor alle woonboten in alle gebieden.

De maximale lengte per type woonboot is voor de meeste gebieden hetzelfde gebleven ten opzichte van het voorgaande beleid. Gebleken is dat in de meeste gebieden de woonboten voldoen aan de maximale lengtemaat uit het voorgaande beleid. Om deze reden is gekozen om deze lengtematen als algemene lengtematen op te nemen in het beleid.

Het beleid geeft regels voor o.a. het vervangen van woonboten, terrassen, drijvende objecten en toegangsobjecten. Met betrekking tot het oevergebruik geldt de ambitie om de hoofdlijnen ten aanzien van het oevergebruik in het bestemmingsplan te regelen, zoals de locatie van ligplaatsen en de hoeveelheid woonboten die daar zijn toegestaan. “De oevers bij woonboten in stadsdeel Oost zijn onderdeel van de openbare ruimte. Het gebruik van de oever/walkant als tuin is zonder expliciete, schriftelijke toestemming van het stadsdeel, al dan niet in de vorm van een huurcontract, niet toegestaan. Hiermee wordt het beleid uit 2009 (Uitgangspunt voor regeling oevergebruik bij woonboten in stadsdeel Oost-Watergraafsmeer) voortgezet en voor alle gebieden van Oost van toepassing.

Consequenties voor het plangebied

De woonboten aan de Diemerzeedijk zijn uitgezonderd van het woonbotenbeleid (deze woonboten zijn aan te merken als een 'project'). De te verplaatsen boten hoeven daarom niet te voldoen aan de maximale maatvoering, zoals verwoord in het beleid.

6.1.1 Toetsingskader     

Bedrijven zijn milieubelastende bestemmingen die hinder ten opzichte van milieugevoelige bestemmingen (waaronder wonen) kunnen veroorzaken. Om deze hindersituaties te voorkomen dient bij een bestemmingsplan(wijziging) waarin milieubelastende en milieugevoelige bestemmingen in elkaars nabijheid mogelijk worden gemaakt in principe uit te worden gegaan van scheiding van functies. Daartoe zijn in de VNG-brochure Bedrijven en Milieuzonering (2009; hierna te noemen 'B&M') richtafstanden opgesteld. Deze afstanden geven voor gemiddelde bedrijfssituaties aan op welke afstand geen hinder is te verwachten. De meer fijne afstemming voor de voorkoming van milieuhinder vindt vervolgens plaats in het kader van de Wet milieubeheer.

Deze afstanden in B&M zijn naast de factoren aard en omvang van het bedrijf mede afhankelijk van de omgeving. Voor een rustige woonomgeving gelden andere afstanden (strengere eisen) dan voor andere gebieden, zoals drukke woonwijken, gemengde gebieden en landelijke gebieden. Het bestemmingsplangebied kan door de aanwezigheid van de diverse jachthavens, de watersportverenigingen en de ligging van de A10 worden gekarakteriseerd als een gemengd gebied. Een overschrijding van de wettelijke normen (qua geluidsbelasting, stof, geur en gevaar), zoals besproken in voorgaande en volgende hoofdstukken, is echter niet toelaatbaar.

De betreffende VNG-publicatie vormt geen wettelijk kader. De in de publicatie opgenomen afstanden betreffen richtafstanden.

6.1.2 Toetsing     

In de directe nabijheid van het plangebied zijn de volgende bedrijven aanwezig: een camping en verschillende watersportbedrijven en jachthavens. In maart 2014 is er door Caubergh-Huygen onderzoek verricht naar de geluiduitstraling van de bedrijven die in de directe omgeving van de woonboten aan de Diemerzeedijk zijn gelegen (bijlage 3). Het doel van het onderzoek is het bepalen en het beoordelen van de optredende geluidniveaus op de woonboten ten gevolge van de activiteiten van de omliggende bedrijven. In het onderzoek is gebruik gemaakt van de beoordelingssystematiek van de VNG-publicatie “Bedrijven en milieuzonering”. De berekeningen zijn uitgevoerd overeenkomstig de "Handleiding meten en rekenen industrielawaai" 1999.

In de directe omgeving van het plangebied zijn drie soorten bedrijven aanwezig: jachthavens, watersportverenigingen en een camping.

Jachthavens en watersportverenigingen

Volgens artikel 1.73 van het bestemmingsplan ' Het Nieuwe Diep 2012' is onderhoud en reparatie aan schepen toegestaan. Dergelijke activiteiten vallen onder de categorie “Scheepsbouw- en reparatiebedrijven” (SBI-code 301). In de VNG-publicatie worden hier vier categorieën onderscheiden:

1. Categorie 1 houten schepen; richtafstand 50 meter (rustige woonwijk) respectievelijk 30 meter (gemengd gebied).
2. Categorie 2 kunststof schepen; richtafstand 100 meter (rustige woonwijk) respectievelijk 50 meter (gemengd gebied).
3. Categorie 3 metalen schepen < 25 meter; richtafstand 200 meter (rustige woonwijk) respectievelijk 100 meter (gemengd gebied).
4. Categorie 4 metalen schepen >= 25 meter en/of proefdraaien motoren >= 1 MW; richtafstand 500 meter (rustige woonwijk) respectievelijk 300 meter (gemengd gebied).

Voor de laatst genoemde categorie geldt een zoneringsplicht op basis van de Wet geluidhinder. De aanwijzing van zoneringsplichtige bedrijven is geregeld in bijlage I, onderdeel D van het Besluit omgevingsrecht. In artikel 7.4.1 van het bestemmingsplan 'Het Nieuwe Diep 2012' is aangegeven dat “tot een strijdig gebruik van gronden en bouwwerken als bedoeld in 24.1 in elk geval wordt gerekend het gebruik ten dienste van bedrijven die worden begrepen onder bijlage I, onderdeel D van het Besluit omgevingsrecht.”

De categorie “metalen schepen >= 25 meter en/of proefdraaien motoren >= 1 MW” is dus uitgesloten. Dit betekent dat de categorie “metalen schepen < 25 meter” met een richtafstand van 200 meter (rustige woonwijk) respectievelijk 100 meter (gemengd gebied) bepalend is voor de bestemming “Recreatie-dagrecreatie 1” in bestemmingsplan 'Het Nieuwe Diep 2012'.

Camping

Volgens bijlage 1 van de VNG-publicatie valt het kampeerterrein onder SBI-code 553 “Kampeerterreinen, vakantiecentra, e.d. (met keuken)”. De richtafstand voor wat betreft geluid bedraagt 50 meter in geval van omgevingstype “rustige woonwijk”. In geval van omgevingstype “gemengd gebied” kan de afstand van 50 meter met één afstandsstap worden verlaagd tot 30 meter.

Voor het bepalen van de langtijdgemiddelde beoordelingsniveaus is uitgegaan van het maximaal planologisch gebruik. Om het bronvermogen dat bij het maximaal planologisch gebruik (50 dB(A) op 100 meter (watersportbedrijven) respectievelijk 50 dB(A) op 30 meter (kampeerterrein)) hoort te bepalen, is een berekening uitgevoerd, rekening houdend met de specifieke locatie. Hieruit blijkt dat voor de watersportbedrijven een bronvermogen van 60 dB(A) per vierkant meter (etmaalwaarde) toelaatbaar is en dat voor het kampeerterrein een bronvermogen van 58 dB(A) per vierkant meter (etmaalwaarde) toelaatbaar is. Voor de berekeningen is gebruik gemaakt van een standaard industrielawaaispectrum.

De woonboten liggen op minder dan 100 meter van de watersportbedrijven. Een deel van de woonboten bevindt zich op minder dan 30 meter van de camping.

Uit de uitgevoerde berekeningen blijkt dat zowel de langtijdgemiddeld beoordelingsniveaus als de maximale geluidniveaus ten gevolge van het kampeerterrein ter plaatse van de woonboten aan de Diemerzeedijk hoger zijn dan op basis van de VNG-publicatie toelaatbaar zijn.

Uit de uitgevoerde berekeningen blijkt, dat de maximale geluidniveaus ten gevolge van de watersportbedrijven ter plaatse van de woonboten aan de Diemerzeedijk hoger zijn dan op basis van de VNG-publicatie toelaatbaar zijn.

6.1.3 Conclusie     

Op grond van het voorgaande wordt geconstateerd dat het geluidsniveau dat veroorzaakt kan worden door de bestaande bedrijven, hoger is dan dat op basis van de VNG-publicaties toelaatbaar is. Ter plaatse van de woonboten aan de Diemerzeedijk kan daarom, bij het volledig benutten van de planologische gebruiksmogelijkheden door de aanwezige bedrijven, geen goed woon- en leefklimaat gegarandeerd worden.

Niet duidelijk is of de bedrijven gebruik maken van de maximale gebruiksmogelijkheden die het geldende bestemmingsplan biedt. Nader onderzocht zou moeten worden wat de feitelijke geluidsproductie is. Voor dit bestemmingsplan is een nader onderzoek naar de feitelijke geluidsproductie niet nodig, omdat de woonboten niet bestemd worden.

6.2.1 Toetsingskader     

In de Wet geluidhinder (Wgh) zijn sinds het eind van de jaren '70 de wetten en regels voor het bestrijden en voorkomen van geluidhinder ten gevolge van wegverkeer, railverkeer en industrie vastgelegd. Hierin staat bijvoorbeeld wanneer de geluidbelasting moet worden getoetst. Daarnaast is vastgelegd hoeveel decibel geluid in deze situaties zijn toegestaan. Wanneer een overschrijding van de norm wordt geconstateerd bij de toetsing, moeten er maatregelen worden getroffen om de geluidbelasting terug te brengen. De akoestische berekeningen moeten voldoen aan de regels die zijn vastgelegd in Reken- en Meetvoorschriften. De volgende objecten worden door de Wet geluidhinder beschermd:

• woningen
• andere geluidsgevoelige gebouwen
• geluidsgevoelige terreinen

SWUNG

Per 1 juli 2012 is de nieuwe wet in werking getreden met de werknaam SWUNG 1. Eén van de grootste wijzigingen is dat ligplaatsen van woonboten met de nieuwe wet aangemerkt worden als geluidsgevoelig terrein. Op grond van artikel 1.2, onder 3 van het Besluit geluidhinder wordt als geluidgevoelig terrein bedoeld 'een ligplaats in het water, bestemd om door een woonschip te worden ingenomen'.

Woonboten, die op het moment van inwerkingtreding van SWUNG 1 in een bestemmingsplan zijn opgenomen of in een gemeentelijke verordening zijn aangewezen (dus een ligplaatsvergunning hebben), worden niet als geluidsgevoelig aangemerkt (art. 1.2, lid 4 Besluit geluidhinder). De woonboten aan de Diemerzeedijk hebben tot op heden geen ligplaatsvergunning. De boten zijn in het geldende bestemmingsplan 'Het Nieuwe Diep 2012' weg bestemd.

Als de boten aan de Diemerzeedijk bestemd zouden worden en een ligplaatsvergunning krijgen, worden de boten aangemerkt als (nieuwe) geluidsgevoelige objecten.

De woonboten aan de Diemerzeedijk liggen binnen de wettelijke onderzoekszone van de Rijksweg A10. Om die reden is de geluidbelasting ter plaatse van de woonboten inzichtelijk gemaakt. Onderzocht is of er voldaan wordt aan de voorkeursgrenswaarde, of er een hogere grenswaarden krachtens de Wgh verleend kan worden en of er eventueel maatregelen genomen kunnen worden.

Opgemerkt wordt dat als er geen wettelijke verplichting was voor het verrichten van akoestisch onderzoek, en de woonboten zouden bestemd worden aan de Diemerzeedijk, uit oogpunt van een goede ruimtelijke ordening aangetoond moet worden dat er sprake is van een goed woon- en leefklimaat.

Nota “Vaststelling hogere grenswaarden Wet geluidhinder, Amsterdams beleid”

Op 13 november 2007 heeft het college van B&W de nota “Vaststelling hogere grenswaarden Wet geluidhinder, Amsterdams beleid” vastgesteld. In dit beleid is vastgelegd dat woningen, waarvoor een hogere waarde wordt vastgesteld, in principe een stille zijde moeten hebben. Wanneer van dat uitgangspunt wordt afgeweken, wordt in het hogere waarden besluit een motivatie opgenomen. Hoe groter de overschrijding, hoe uitgebreider de motivatie. Woningen met een dove gevel dienen volgens het beleid altijd een stille zijde te krijgen, behoudens in zeer uitzonderlijke gevallen, zoals tijdelijke situaties. Indien vliesgevels worden toegepast, worden eisen gesteld aan de handhaving van de buitenluchtkwaliteit, zoals opgenomen in Bouwbrief 2005-15 van de gemeente Amsterdam.

Bij de vaststelling van een hogere waarde wordt rekening gehouden met de samenloop (cumulatie) van de geluidbelasting van verschillende bronnen. Het beleid geeft aan dat er sprake is van een onaanvaardbare geluidbelasting als de gecumuleerde geluidbelasting meer dan 3 dB hoger is dan hoogste van de maximaal toelaatbare ontheffingswaarde.

6.2.2 Toetsing     

Woonboten zijn lange tijd niet aangemerkt als geluidsgevoelige objecten. De invoering van de SWUNG leidt er toe dat als de ligplaatsen aan de Diemerzeedijk worden bestemd in een bestemmingsplan, akoestisch onderzoek uitgevoerd moet worden.

Om de vraag te kunnen beantwoorden of de woonboten bestemd kunnen worden in een nieuw op te stellen bestemmingsplan, is er daarom akoestisch onderzoek verricht. Bij dit onderzoek is de geluidsbelasting berekend voor geluidsgevoelige terreinen, maar er is ook onderzocht wat de gevelbelasting is als de woonboten beschouwd worden als woningen (zoals in hoofdstuk 4 is te lezen, dienen woonboten beschouwd te worden als woningen).

6.2.3 Conclusie     

Geluidsgevoelig terrein

Omdat een dove gevel niet van toepassing is op geluidgevoelige terreinen en omdat de verschillende geluidreducerende maatregelen aan de bron en in het geluidoverdrachtsgebied bezwaren met zich meebrengen en de benodigde geluidreducties dermate groot zijn is het planologisch niet realistisch om binnen het plangebied een geluidgevoelige terrein toe te staan. Met de ruime overschrijding van de maximale ontheffingswaarde van 53 dB (de geluidsbelasting bedraagt 58 tot 62 dB) is er geen sprake van een goed woon- en leefklimaat.

Woningen

Uitgaande dat woonboten bouwwerken met een “woonfunctie” zijn, kan voor een deel van de woonbootgevels, die voldoen aan de maximale ontheffingswaarde, een hogere waarde van 53 dB worden aangevraagd. De meeste boten hebben een geluidsbelasting van meer dan 53 dB. Deze boten dienen een dove gevel (een gevel zonder te openen ramen of deuren en een karakteristieke geluidwering, die gelijk is aan de geluidbelasting minus 33 dB) te realiseren aan de kant van het IJmeer. Een andere mogelijkheid is om een vliesgevel te realiseren. Naast deze te nemen maatregelen, zouden er ook nog aanvullende maatregelen genomen moeten worden om te voorzien in een stille zijde (het plaatsen van een geluidscherm langs de A10).

Het is niet aannemelijk dat het realiseren van een dove gevel, welke zorgt voor een binnenwaarde van 33 dB, eenvoudig toegepast kan worden op (de bestaande) boten. Technisch is een dove gevel wel te realiseren, maar dit leidt tot praktische problemen (zware constructie, dikke wanden etc).

Het nemen van maatregelen in het overdrachtsgebied (het realiseren van geluidschermen) worden gezien de kosten niet reëel geacht, gezien het beperkte aantal woonboten. Indien er geen maatregelen genomen worden, is er geen sprake van een goed woon- en leefklimaat.

Eindconclusie

De verrichtte onderzoeken hebben ertoe bijgedragen dat het Algemeen Bestuur van de bestuurscommissie Oost op 2 juli 2015 heeft besloten de woonboten niet te gaan bestemmen. De realisatie van de geluidschermen zou voor rekening van de gemeente komen. Er is geen financiële dekking voor de aanleg van het geluidsscherm (zie voorbereidingsnotitie, bijlage 18).

Met dit bestemmingsplan worden de woonboten aan de Diemerzeedijk niet bestemd. Er worden geen nieuwe geluidsgevoelige functies mogelijk gemaakt. De woonboten worden naar alternatieve locaties verplaatst. Deze alternatieve locaties dienen wel te voldoen aan de Wgh als dit nieuw te realiseren ligplaatsen zijn. Op het moment dat de boten verplaatst worden naar alternatieve bestaande ligplaatsen, hoeft er niet voldaan te worden aan de gestelde eisen van de Wgh.

6.3.1 Toetsingskader     

Wet luchtkwaliteit

Sinds 15 november 2007 zijn de belangrijkste bepalingen over luchtkwaliteitseisen opgenomen in de Wet milieubeheer (hoofdstuk 5, titel 5.2 Wm). Hiermee is het Besluit luchtkwaliteit 2005 vervallen. Omdat titel 5.2 handelt over luchtkwaliteit staat deze ook wel bekend als de 'Wet luchtkwaliteit'. Specifieke onderdelen van de wet zijn uitgewerkt in Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB's) en ministeriële regelingen. De nieuwe wetgeving kent een dubbele doelstelling:

1. De overheid wil een belangrijke impuls geven aan het treffen van maatregelen zodat in ons land de Europese normen worden gehaald;
2. De overheid wil er ook voor zorgen dat er meer mogelijkheden zijn om projecten door te laten gaan. Dat was nodig om dat in het verleden veel plannen door de rechter werden stilgelegd vanwege het niet halen van de normen.

Een belangrijk verschil met het vervallen Besluit luchtkwaliteit 2005 is dat de nieuwe regelgeving geen directe en harde koppeling meer kent tussen besluiten en grenswaarden. Deze is vervangen door een meer flexibele toetsing of koppeling tussen (ruimtelijke) besluiten en de gevolgen voor de luchtkwaliteit. Een van de elementen daarvan is dat projecten die 'niet in betekenende mate bijdragen' aan de concentraties, niet meer afzonderlijk getoetst hoeven te worden aan de grenswaarden voor de buitenlucht. Voor projecten die wel in betekenende mate bijdragen aan de concentratie is het nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL) relevant.

Een bestemmingsplan is in overeenstemming met de Wet milieubeheer als het bestemmingsplan niet leidt tot een overschrijding of een verdere overschrijding van de normen.

Besluit en Regeling 'Niet in betekenende mate' (NIBM)

Het besluit en de ministeriële regeling 'niet in betekenende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen)' zijn op 31 oktober 2007 in werking getreden. De Wet luchtkwaliteit maakt onderscheid tussen grote en kleine ruimtelijke projecten. Een project is klein als het slechts in geringe mate (ofwel niet in betekenende mate) leidt tot een verslechtering van de luchtkwaliteit. De grens ligt bij een verslechtering van maximaal 3% van de grenswaarden voor de luchtkwaliteit. Een verslechtering van maximaal 3% komt overeen met een nieuwbouwproject van 1.500 woningen. Grotere projecten daarentegen kunnen worden opgenomen in het NSL-programma, mits ook overtuigend wordt aangetoond dat de effecten van dat project worden weggenomen door de maatregelen van het NSL.

De AMvB Het Besluit en de Regeling bevatten criteria waarmee kan worden bepaald of een project van een bepaalde omvang wel of niet als “in betekenende mate” moet worden beschouwd. Deze AMvB is gelijktijdig met het NSL in werking getreden. NIBM projecten kunnen zonder toetsing aan de grenswaarden voor het aspect luchtkwaliteit uitgevoerd worden. Ook als het bevoegd gezag op een andere wijze, bijvoorbeeld door berekeningen, aannemelijk kan maken dat het geplande project NIBM bijdraagt, kan toetsing van de luchtkwaliteit achterwege blijven.

Besluit gevoelige bestemmingen

Op 15 januari 2009 is het Besluit gevoelige bestemmingen (luchtkwaliteitseisen) in Staatsblad nr. 14 gepubliceerd. Het besluit trad op 16 januari in werking. Deze AMvB beperkt de vestiging van 'gevoelige bestemmingen' in de nabijheid van provinciale en rijkswegen. Dit heeft consequenties voor de ruimtelijke ordening. Het besluit is gebaseerd op artikel 5.16a van de Wet milieubeheer. Op grond van deze AMvB zijn binnen 300 meter vanaf de rand van de rijksweg de volgende functies niet toegestaan:

• basisonderwijs, voortgezet onderwijs of overig onderwijs aan minderjarigen;
• kinderopvang;
• verzorgingstehuis, verpleegtehuis of bejaardentehuis;
• een combinatie van de hiervoor genoemde functies.

Actieplan Luchtkwaliteit Amsterdam

Op 1 maart 2006 heeft de gemeenteraad het Actieplan Luchtkwaliteit Amsterdam 2005 vastgesteld. Dit actieplan kent als doel het oplossen van de bestaande knelpunten ten aanzien van de luchtkwaliteit in de stad. De drie centrale uitgangspunten van dit actieplan zijn:

1. Het beschermen van de gezondheid van mensen staat centraal.
2. Amsterdam houdt vast aan het concentratiebeleid ten aanzien van het hoofdnet auto.
3. Amsterdam houdt vast aan het beleid met betrekking tot de compacte stad.

Het Actieplan Luchtkwaliteit Amsterdam vloeit voort uit de verplichting die is opgenomen in het landelijke Besluit luchtkwaliteit (2005). Ingegeven door aspecten van de volksgezondheid stelt dit besluit, op grond van een Europese richtlijn, voor verschillende stoffen normen voor maximale concentraties in de buitenlucht. Burgemeester en Wethouders moeten op grond van het Besluit luchtkwaliteit jaarlijks de stedelijke luchtkwaliteit inventariseren. Indien daaruit blijkt dat er sprake is van knelpunten, hetgeen in Amsterdam het geval is, moeten Burgemeester en Wethouders op grond van het Besluit luchtkwaliteit een actieplan opstellen dat gericht is op het aanpakken van de geïdentificeerde knelpunten. Dit actieplan is vastgesteld door het College op 24 januari 2006. Het actieplan geeft aan dat voor het plangebied geen overschrijding van de NO₂ norm geldt.

Richtlijn gevoelige bestemmingen luchtkwaliteit Amsterdam

Deze stedelijke richtlijn heeft het College van burgemeester en wethouders op 5 januari 2010 vastgesteld. De belangrijkste uitgangspunten zijn:

1. Binnen de zone van 300 meter gemeten van de rand van een snelweg en 50 meter gemeten van de rand van een provinciale weg, worden geen gevoelige bestemmingen geprojecteerd. Dit is een aanvulling op het landelijke Besluit gevoelige bestemmingen luchtkwaliteit en geldt los van de vraag of sprake is van een (dreigende) overschrijding.
2. Bij stedelijke wegen met meer dan 10.000 mvt per etmaal binnen een afstand van 50 meter, gemeten van de rand van de weg, worden geen gevoelige bestemmingen in de eerste lijnsbebouwing geprojecteerd.
3. Van de onder 1 en 2 genoemde uitgangspunten kan gemotiveerd worden afgeweken indien (bijzondere) omstandigheden en belangen hiertoe aanleiding geven.

Met deze Amsterdamse richtlijn gevoelige bestemmingen luchtkwaliteit heeft het College zichzelf strengere beleidsregels opgelegd dan de regelgeving van Europa voorschrijft. Voor het plangebied betekent dit dat binnen een zone van 300 meter van de A10 oost, en binnen 50 meter van de Zuiderzeeweg geen nieuwe gevoelige functies gerealiseerd mogen worden zonder nadere motivering.

6.3.2 Toetsing     

Ten aanzien van luchtkwaliteit zijn woonboten te beschouwen als woningen. Woningbouwlocaties met één ontsluitingsweg en netto niet meer dan 1.500 nieuwe woningen, of woningbouwlocaties met twee ontsluitingswegen en netto niet meer dan 3.000 woningen, worden in het Besluit NIBM aangewezen als projecten die 'niet in betekenende mate bijdragen' aan luchtverontreiniging en daarom niet meer afzonderlijk getoetst hoeven te worden aan de grenswaarden voor de buitenlucht.

Woningen worden niet als gevoelige bestemmingen in het kader van het Besluit gevoelige bestemmingen aangemerkt. Overigens is de afstand tussen rijksweg A10 en de woonboot die het dichtste bij de A10 ligt ruim 330 meter, zodat de woonboten niet vallen binnen de zone van 300 meter van rijkswegen.

In het kader van een “goede ruimtelijke ordening”, zoals de Wro deze vereist, dient aangetoond te worden dat de luchtkwaliteit ter plaatse voldoende is. In februari 2013 heeft Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer een 'Gevoeligheidsanalyse monitoring luchtkwaliteit Amsterdam' opgesteld (bijlage 6). Daaruit blijkt dat ter plaatse van de Diemerzeedijk geen overschrijding plaats vindt van de NO₂ concentraties.

6.3.3 Conclusie     

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De luchtkwaliteit speelt daarom geen rol voor dit bestemmingsplan.

6.4.1 Toetsingskader     

Wet Bodembescherming (1986)

De Wet Bodembescherming heeft tot doel het behoud en de verbetering van de milieuhygiënische bodemkwaliteit. In geval van graafwerkzaamheden is een bodemonderzoek aan de orde om te bepalen of eventuele vervuilde grond gesaneerd dient te worden. Ook als er sprake is van een functieverandering, dient in een aantal gevallen aangetoond te worden dat de bodem geschikt is voor de nieuwe functie. Voor het bestemmingsplan heeft dit voornamelijk betekenis voor zover nieuwe ontwikkelingen worden toegestaan.

Besluit bodemkwaliteit (2007 -2008)

Sinds 2008 is het Besluit bodemkwaliteit (Bbk) in werking getreden. Het doel van het Bbk is duurzaam bodembeheer. Dat wil zeggen: een balans tussen bescherming van de bodemkwaliteit voor mens en milieu en gebruik van de bodem voor maatschappelijke ontwikkelingen zoals woningbouw of aanleg van wegen. Het Bbk omvat regels voor de toepassing van grond, baggerspecie en bouwstoffen en stelt kwaliteitseisen aan de uitvoering van bodemwerkzaamheden. Het besluit is tot stand gekomen en mede ondertekend door de Ministeries van VROM, LNV en V&W.

Het besluit heeft tot doel de bodem nu en in de toekomst optimaal te kunnen gebruiken en te beschermen. Het geeft invulling aan het op duurzaamheid gerichte bodembeleid: de bodemkwaliteit moet minimaal voldoen aan een vastgestelde basiskwaliteit. Daarnaast moet de kwaliteit goed genoeg zijn voor het beoogde gebruik en geen belemmering vormen voor een goede waterkwaliteit. Dit om risico's voor mens en milieu te voorkomen. Een ander doel is om stagnatie van maatschappelijke ontwikkelingen, zoals de aanleg van natuurgebieden, woningen of het verbreden en uitbaggeren van vaarwegen, door te rigide regelgeving tegen te gaan.

6.4.2 Toetsing     

In 2012 heeft een verkennend waterbodemonderzoek plaatsgevonden ter plaatse van de woonboten aan de Diemerzeedijk, waarmee de milieuhygiënische kwaliteit van de waterbodem is bepaald (bijlage 7). In de waterbodem zijn geen waarnemingen gedaan die duiden op de aanwezigheid van een verontreiniging. De resultaten van het analytisch onderzoek geven aan dat de milieuhygiënische kwaliteit van de waterbodem geen belemmering vormt voor de aanwezigheid van woonboten.

6.4.3 Conclusie     

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De kwaliteit van de waterbodem speelt daarom geen rol voor dit bestemmingsplan.

6.5.1 Toetsingskader     

Externe veiligheid gaat over het beheersen van de risico's die ontstaan voor de omgeving bij het gebruik, de opslag en het vervoer van gevaarlijke stoffen als lpg en toxische gassen.

De regels hieromtrent zijn vastgelegd in:

1. het Besluit Externe Veiligheid voor Inrichtingen ( 2004), hierna: BEVI, en de bijbehorende Regeling Externe Veiligheid Inrichtingen ( 2004), hierna: REVI;
2. de Circulaire Risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen ( 2004);
3. het Besluit Externe veiligheid buisleidingen ( 2011), hierna: Bevb.

De regelgeving voor externe veiligheid kent twee grootheden waaraan getoetst wordt bij het nemen van een besluit: het plaatsgebonden risico (PR) en het groepsrisico (GR).

PR

Het PR is een maat voor de veiligheid van het individu op een bepaalde locatie. Het PR heeft een wettelijk vastgelegde grenswaarde van maximaal 10^-6 per jaar voor nieuwe situaties. Dit betekent dat de kans op overlijden van een persoon als gevolg van handelingen met gevaarlijke stoffen maximaal 1 op een miljoen per jaar mag zijn. Op locaties waar het risico hoger is, mogen geen nieuwe kwetsbare objecten worden gesitueerd en in beginsel ook geen nieuwe beperkt kwetsbare objecten.

GR

Het GR heeft ten opzichte van het PR een extra dimensie; het wordt namelijk beïnvloed door het aantal personen dat zich binnen de invloedssfeer van mogelijke ongevallen bevindt. Het groepsrisico zet de kans op een ongeval uit tegen het aantal mogelijke slachtoffers. Hoe groter de groep slachtoffers kan zijn, hoe lager de kans op een dergelijk ongeval mag zijn. Het GR kent een richtwaarde, de zogenaamde oriëntatiewaarde. Deze oriëntatiewaarde, vaak aangeduid met "1”, geeft weer wat de algehele politiek-maatschappelijke opvatting is over de aanvaardbaarheid van een kans op een ramp met een groep slachtoffers. Door het groepsrisico te vergelijken met de oriëntatiewaarde wordt bepaald of er een toe- of afname is. Neemt het groepsrisico toe, dan legt het bevoegd gezag verantwoording af of de kans op een groep slachtoffers acceptabel is.

Het bevoegd gezag dient bij de (ruimtelijke) besluitvorming de hoogte van het groepsrisico te verantwoorden. Voor transportgerelateerde risico's hoeft dit alleen als er sprake is van (significante) toename of overschrijding van de oriëntatiewaarde. Er dient inzichtelijk te worden gemaakt op welke basis een bepaald groepsrisico aanvaardbaar wordt geacht.

Het bestuur van de veiligheidsregio/regionale brandweer dient in de gelegenheid te worden gesteld advies uit te brengen over het groepsrisico, de zelfredzaamheid en de mogelijkheden tot voorbereiding van bestrijding en beperking van de omvang van een ramp of zwaar ongeval. In de verantwoording van het groepsrisico moeten samengevat de volgende punten worden behandeld:

• het groepsrisico;
• de bijdrage van de ontwikkeling aan het groepsrisico;
• de mogelijkheden tot beperking van het groepsrisico;
• de mogelijkheden voor de hulpverlening voor beperking van de omvang van een ramp of zwaar ongeval;
• de mogelijkheden voor personen die zich bevinden in het invloedsgebied om zich in veiligheid te brengen indien zich een ramp of zwaar ongeval voordoet.

(Beperkt) kwetsbare objecten

Er moet getoetst worden aan het Bevi, het Bevb en de Circulaire Risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen wanneer bij een ontwikkeling (beperkt) kwetsbare objecten worden toegestaan. (Beperkt) kwetsbare objecten zijn o.a. woningen, scholen, ziekenhuizen, hotels en restaurants.

Risicovolle activiteiten

In het kader van het plan moet bekeken worden of er in of in de nabijheid van het plan sprake is van risicovolle activiteiten (zoals Bevi-bedrijven, BRZO-bedrijven en transportroutes) of dat risicovolle activiteiten worden toegestaan.

Besluit externe veiligheid Buisleidingen

Per 1 januari 2011 is het Besluit externe veiligheid Buisleidingen (Bevb) in werking getreden. Het Bevb bevat regels voor de exploitant, regels voor gemeenten over het opnemen van buisleidingen in bestemmingsplannen en regels voor het melden van ongewone voorvallen. De afweging van de externe veiligheidssituatie van buisleidingen heeft op deze manier een grondslag in de Wet milieubeheer (Wm) en in de Wro. Daarnaast vervangt het Bevb de circulaires Zonering langs hogedrukaardgasleidingen (1984) en Zonering langs transportleidingen voor brandbare vloeistoffen van de K1-, K2- en K3-categorie (1991).

In het Bevb is geen sprake meer van veiligheids-/bebouwings- en toetsingsafstanden zoals deze werden voorgeschreven in de circulaires. Het Bevb gaat uit van grens- en richtwaarden voor het plaatsgebonden risico (PR) en een verantwoordingsplicht van het groepsrisico (GR). De regeling voor buisleidingen is hiermee vergelijkbaar met de regeling voor inrichtingen zoals vastgelegd in het Besluit externe veiligheid inrichtingen (Bevi). Uitgaande van de in het Bevb vastgelegde normen voor het plaatsgebonden risico en het groepsrisico kunnen de externe veiligheidsaspecten met betrekking tot dit plan worden beschouwd.

Volgens het besluit moet er voorts een belemmeringenstrook ten behoeve van het onderhoud van de buisleiding worden vrijgehouden. De belemmeringenstrook bedraagt (in dit geval) ten minste vier meter aan weerszijden van een buisleiding gemeten vanuit het hart van de buisleiding.

Basisnet vervoer gevaarlijke stoffen

De kans op ongelukken met het vervoer van gevaarlijke stoffen is in Nederland zeer klein. Het is belangrijk dat dit in de toekomst zo blijft. Nederland is een klein land. Door ruimtegebrek groeit de spanning tussen veiligheid, vervoer van gevaarlijke stoffen, veiligheid en ruimtelijke ontwikkeling. Steeds meer woonwijken en kantoren worden gebouwd langs trajecten waarover gevaarlijke stoffen worden vervoerd. Dat vervoer zal bovendien fors toenemen.

Overheid en bedrijfsleven hebben daarom een systeem ontwikkeld om de risico's te beperken. Dat systeem heet Basisnet. Het heeft betrekking op vervoer van gevaarlijke stoffen over grote vaarwegen, spoorwegen en autowegen. De doelen van Basisnet zijn:

• gevaarlijke stoffen kunnen vervoeren tussen de belangrijkste industriële plaatsen in Nederland en het buitenland, ook in de toekomst;
• risico's voor omwonenden langs de routes binnen wettelijke grenzen houden.

Stand van zaken herziening regelgeving

Het Basisnet is nog niet ingevoerd. Dat gebeurt als de Wet Basisnet vervoer gevaarlijke stoffen in werking treedt. De Eerste en Tweede Kamer hebben inmiddels ingestemd met het wetsvoorstel. Tot die tijd geldt de Circulaire risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen. Zo kunnen gemeentes alvast rekening houden met Basisnet.

Uitvoeringsbeleid Externe Veiligheid Amsterdam (2012)

Amsterdam heeft in juni 2012 het Uitvoeringsbeleid Externe Veiligheid Amsterdam vastgesteld. Dit beleidstuk gaat over de wijze waarop Amsterdam omgaat in de besluitvorming met de risico's van gevaarlijke stoffen.

De gemeente Amsterdam wil haar burgers een veilige leefomgeving bieden. Daarnaast is het van belang dat (economische) ontwikkeling kan blijven plaatsvinden. Binnen Amsterdam worden regelmatig besluiten genomen waarbij externe veiligheid een afwegingscriterium vormt. Om als Amsterdam eenduidig met externe veiligheidsrisico's om te kunnen gaan moet duidelijk zijn met welke risico's van gevaarlijke stoffen rekening moet worden gehouden, hoe (groeps)risico's als gevolg van gevaarlijke stoffen worden meegewogen in de besluitvorming en welke maatregelen kunnen worden getroffen om deze risico's te beperken. Deze aspecten worden beschreven in het uitvoeringsbeleid.

Het uitvoeringsbeleid draagt bij aan een ontwikkeling van Amsterdam als duurzame stad en biedt extra bescherming aan minder zelfredzame personen. Daarnaast voorkomt het dat in gemeentelijke besluiten op verschillende wijze met risico's wordt omgegaan en draagt het bij aan een efficiënt proces van besluitvorming.

Het uitvoeringsbeleid bevat een beleidslijn om de risico's voor kwetsbare, minder zelfredzame groepen (kinderen onder 12 jaar, zieken, bejaarden, gehandicapten) te verminderen. Voorkomen moet worden dat deze groepen al te dicht bij risicobronnen verblijven. Deze groepen zijn minder zelfredzaam in geval van een ongeval met gevaarlijke stoffen. Dit is in lijn met de richtlijn gevoelige bestemmingen in het kader van luchtkwaliteit. De betreffende objecten voor slecht zelfredzame personen moeten buiten de afstand voor 100%-letaliteit van risicobronnen worden gevestigd.

Concreet betekent dit dat in nieuwe ruimtelijke plannen een strook langs transportassen met structureel vervoer van gevaarlijke stoffen langs rijkswegen (80 meter), enkele spoortrajecten (100 meter), hogedruk aardgasleidingen (80 meter) en rond risicobedrijven wordt vrijgehouden van nieuwe bestemmingen die specifiek bestemd zijn voor deze groepen. Hierbij valt te denken aan scholen, kinderopvang, verpleeghuizen etc. Uitdrukkelijk worden niet bedoeld objecten als woningen, winkels, kantoren etc. waar de minder zelfredzame groepen ook aanwezig kunnen zijn. Ook minderjarigen die ouder zijn dan 12 jaar worden niet als minder zelfredzaam aangemerkt. Afwijkingen van het uitvoeringsbeleid worden voorgelegd aan het dagelijks bestuur. In de onderhavige toelichting is getoetst aan de uitgangspunten van het uitvoeringsbeleid.

De 'minder zelfredzame groepen', zoals die in het gemeentelijk beleid zijn geformuleerd omvat een beperktere groep dan de kwetsbare objecten, zoals bedoeld in artikel 1 van het Besluit externe veiligheid inrichtingen.

6.5.2 Toetsing     

Aangezien het plangebied in de nabijheid van diverse risicobronnen is gelegen is het aspect externe veiligheid nader onderzocht (bijlage 8). Uitgaande van maximaal negen woonboten neemt het de personendichtheid met 22 personen in de nachtperiode en 11 personen in de dagperiode toe.

Besluit externe veiligheid inrichtingen (Bevi)

Binnen het plangebied zijn geen bedrijven aanwezig, welke vallen onder het Besluit externe veiligheid inrichtingen (Bevi).

Circulaire Risiconormering vervoer gevaarlijke stoffen

Amsterdam Rijnkanaal

Dit kanaal betreft een zogenaamde 'zwarte' vaarweg. Voor deze vaarwegen geldt dat geen sprake is van een relevant groepsrisico, tenzij sprake is van zeer hoge personendichtheden (bij een bevolkingsdichtheid beneden de 1.500 pers/ha dubbelzijdig en 2.250 pers/ha enkelzijdig blijft het GR beneden 0,1 x de oriënterende waarde).

Ter plaatse van de woonboten aan de Diemerzeedijk is er geen sprake van dergelijk hoge personendichtheden. Het groepsrisico blijft onder 0,1 x de oriëntatiewaarde, waarmee er geen relevant groepsrisico aanwezig is.

Ringweg Oost (A10)

Conform het Basisnet weg geldt voor dit wegvak (N10 ofwel N18-1 cf. basisnettabel) dat sprake is van een groepsrisico kleiner dan 0,1 maal de oriëntatiewaarde. De afstand van de woonboten tot aan de weg bedraagt ten minste 170 meter. Op basis van ervaring wordt gesteld dat de 'toevoeging' van de negen ligplaatsen niet leidt tot een relevante toename van het groepsrisico.

IJburglaan/Zuiderzeeweg

Conform het Basisnet weg geldt voor dit wegvak (N19) dat sprake is van een overschrijding van de oriëntatiewaarde. Gezien de afstand van deze transportroute tot aan de woonboten (circa 750 meter) is de invloed van de woonboten op dit groepsrisico verwaarloosbaar.

Besluit Externe veiligheid buisleidingen (Bevb)

Ten oosten van snelweg A1, op circa 600 meter afstand, ligt een 16 inch aardgastransportleiding met een druk van 40 Bar. Gezien de afstand tot aan deze buisleiding, liggen de ligplaatsen ruim buiten het invloedsgebied van de leiding.

6.5.3 Conclusie     

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De veiligheidsaspecten spelen daarom geen rol voor dit bestemmingsplan.

7.1.1 Toetsingskader     

Europees beleid

Omdat water zich weinig aantrekt van landsgrenzen, zijn internationale afspraken nodig. Sinds eind 2000 is daarom de Europese Kaderrichtlijn Water (KRW) van kracht. Deze moet ervoor zorgen dat de kwaliteit van het oppervlakte- en grondwater in Europa in 2015 op orde is.

Om dit te bereiken moeten de landen van de Europese Unie een groot aantal maatregelen nemen. Enerzijds om de kwaliteit van de 'eigen ' wateren op peil te brengen, anderzijds om ervoor te zorgen dat andere landen geen last meer hebben van de verontreinigingen die hun buurlanden veroorzaken.

De uitvoering van de KRW schept de nodige verplichtingen en biedt tegelijkertijd voor Nederland ook veel mogelijkheden. Nederland ligt immers benedenstrooms en is voor zijn waterkwaliteit voor een belangrijk deel afhankelijk van het buitenland. Door de invoering van de richtlijn kunnen landen niet langer problemen van hun bord schuiven. Aan Nederland de opgave om de richtlijn goed en doelmatig uit te voeren.

Rijksbeleid

Het Nationaal Waterplan (NWP) is het rijksplan voor het waterbeleid. Het NWP is verder uitgewerkt in het Beheer- en ontwikkelingsplan voor de Rijkswateren 2010-2015. Het NWP beschrijft de maatregelen die in de periode 2009-2015 genomen moeten worden om Nederland ook voor toekomstige generaties veilig en leefbaar te houden en de kansen die water biedt te benutten. Ook is een eerste beleidsmatige uitwerking van het advies van de Deltacommissie opgenomen in dit Nationaal Waterplan. Met de formulering van een streefbeeld geeft het Nationaal Waterplan een inspirerende referentie voor de toekomst. Maatregelen die reeds in gang zijn gezet en in het streefbeeld passen worden met kracht voortgezet. Denk aan het hoogwaterbeschermingsprogramma, de uitvoering van het geactualiseerde Nationaal Bestuursakkoord Water en de rivierverruimingsprojecten. Door de uitvoering van de stroomgebiedbeheerplannen zal de waterkwaliteit substantieel verbeteren. De nieuwe ambities van de Deltacommissie worden uitgewerkt in een Deltawet en Deltaprogramma.

Waterbeheerplan

Het beleid van het Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht (AGV) is vertaald in het Waterbeheerplan Waterschap Amstel, Gooi en Vecht 2010-2015. In het Waterbeheersplan is uitgewerkt hoe AGV in de planperiode invulling geeft aan haar taken op het gebied van waterbeheer, zoals veiligheid, waterkwaliteit, waterkwantiteit.

Breed water

In dit plan is het beleid op het gebied van de gemeentelijke watertaken (stedelijk afvalwater, afvloeiend hemelwater en grondwater) van Amsterdam toegelicht voor de periode 2010-2015.

Keur

De Keur is de verordening van AGV. De regels in de Keur beschermen de waterkeringen en watergangen. Voor werkzaamheden rond water of een dijk is een vergunning van het waterschap nodig. Bijvoorbeeld bij de aanleg van leidingen, lozingen op het oppervlaktewater, het plaatsen van bouwwerken of het onttrekken van grondwater.

Op grond van de Keur geldt er een ligplaatsverbod binnen de beschermingszone van de primaire waterkering. Er kan onder voorwaarden afgeweken worden van dit ligplaatsverbod.

De Keur benoemt een aantal beleidspunten met betrekking tot woonboten. In het Keurbesluit Vrijstellingen heeft AGV beschreven onder welke voorwaarden bepaalde activiteiten zijn toegestaan, zonder dat een vergunning nodig is:

1. De onderhoudsplichtigen (= eigenaar van de woonboot) voor gewoon onderhoud dragen zorg voor een goede toestand van het in de onderhoudsplicht vastgelegde deel van het oppervlaktewaterlichaam, waaronder in ieder geval wordt verstaan:
   1. het vrijhouden van het tussen het woonschip of drijvende inrichting en de oever liggende water van overmatige plantengroei en van ongeremd groeiende planten;
   2. het te allen tijden op diepte houden van de ligplaats tot tenminste 0,30 meter onder het woonschip of drijvende inrichting bij het streefpeil;
   3. het verwijderen van vuil uit het water tussen het woonschip of drijvende inrichting en de oever.
2. De onderhoudsplichtigen dienen het onderhoud zodanig uit te voeren dat de ecologische toestand van het water en de oevers zo min mogelijk wordt geschaad.
3. Bij het verwijderen van verlanding wordt tenminste het onderwaterprofiel, zoals opgenomen in de Keur in acht genomen.

7.1.2 Baggeren     

Ten behoeve van de voorbereidingsnotitie is onderzocht of de woonboten aan de Diemerzeedijk kunnen blijven liggen. Een vraagstuk dat daarbij aan de orde kwam is de vraag wie verantwoordelijk zou zijn voor het baggeren, als de woonboten aan de Diemerzeedijk wel bestemd zouden worden.

Het uitbaggeren van (delen van) het IJmeer ten behoeve van voldoende vaardiepte / waterdiepte voor vaartuigen die in het IJmeer varen/drijven, is waterstaatkundig beheer in de zin van de Waterregeling (een ministeriële regeling op grond van de Waterwet).

Op grond van de Waterwet en daarop gebaseerde lagere regelgeving is het Rijk de beheerder van het IJmeer voor het waterstaatkundig beheer. Er bestaat echter geen plicht om te “baggeren”. In de toelichting op de Waterregeling (zie Staatscourant 2009, nr. 19353, pagina's 71 en 72) staat expliciet vermeld, dat het om een bevoegdheid van het Rijk gaat tot het verrichten van beheerhandelingen en niet om een plicht.

De vergunninghouder is zelf verantwoordelijk voor het innemen van de ligplaats: er is geen verplichting om de bereikbaarheid via het water te garanderen. Voor eventueel onderhoud van de boot, kan de boot ook over land verplaatst worden. Dit is vastgelegd in de Regels Woonboten en Oevergebruik Stadsdeel Oost (artikel 3, tweede lid): “de verantwoordelijkheid voor het vervoer van de woonboot naar de ligplaats en de bereikbaarheid van de ligplaats voor de nieuwe woonboot ligt bij de eigenaar van de woonboot.”

7.1.3 Waterparagraaf     

Algemeen

Het Rijk, de provincies, gemeenten en waterschappen hebben in februari 2001 de “Startovereenkomst Waterbeheer 21ste eeuw” ondertekend. Hierin is vastgelegd dat de betrokken partijen de “watertoets” toepassen op alle relevante ruimtelijke plannen met waterhuishoudkundige consequenties. In het Besluit ruimtelijke ordening is bepaald dat de betrokken waterbeheerders moeten worden geraadpleegd bij het opstellen van bestemmingsplannen en bij de voorbereiding van een omgevingsvergunning die in strijd is met het bestemmingsplan. De watertoets is een instrument om ruimtelijke plannen, zoals bestemmingsplannen en een omgevingsvergunning voor de activiteit “bouwen in strijd met het bestemmingsplan”, te toetsen op de mate waarin rekening wordt gehouden met waterhuishoudkundige aspecten. Het gaat daarbij onder meer om aspecten als waterkwaliteit en waterkwantiteit (ruimte voor water) en veiligheid (bescherming tegen overstroming).

Het plangebied valt binnen het beheersgebied van AGV. Waternet voert de zorg voor het oppervlaktewatersysteem uit in opdracht van AGV. In opdracht van de gemeente Amsterdam voert Waternet ook de volgende watertaken uit: de grondwaterzorgtaak, de zorg voor afvoer en behandeling van afvalwater en de drinkwatervoorziening.

Waterkeringen

De woonboten aan de Diemerzeedijk liggen aan een primaire waterkering, die in beheer is bij AGV. De buitenbeschermingszone, zoals genoemd in de Keur van AGV, behoort tot de beschermingszone van de betreffende waterkering en derhalve tot het beheergebied van AGV voor deze waterkering (zie Kamerstukken 30818, nr. 3, p. 87 onderaan).

Binnen de beschermingszones van de waterkering (vastgelegd in de legger) hanteert AGV verboden en regels om de waterkering te beschermen. Deze verboden en regels zijn vastgelegd in de Keur, vrijstellingen Keur en de beleidsregels Keur. Voor werkzaamheden binnen de zoneringen van de primaire waterkeringen geldt dat er een vergunning aangevraagd dient te worden bij Waternet, respectievelijk het hoogheemraadschap AGV.

Waterberging, demping en verharding

Bij een toename van het oppervlakte verharding van 1.000 m² of meer dient de toename aan verharding gelet op de Keur te worden gecompenseerd in de vorm van 10-20% oppervlaktewater of alternatieve vormen van waterberging. Demping van oppervlaktewater moet voor 100% worden gecompenseerd.

Met dit bestemmingsplan worden de boten aan de Diemerzeedijk weg bestemd. Dit bestemmingsplan maakt geen demping van oppervlaktewater mogelijk. Er is geen sprake van een toename van verharding. Compensatie is daarom niet nodig.

Wateropgave

Het plangebied bevindt zich in de Watergraafsmeerpolder. In het Nationaal Bestuursakkoord Water is berekend dat voor deze polder een wateropgave geldt van 0,1 – 5 hectare. Met het weg bestemmen van de woonboten, wordt er geen afbreuk gedaan aan de wateropgave.

Waterkwaliteit

Riolering, hemelwaterafvoer

RWS Noord-Holland en AGV werken samen in het project 'SchoonSchip' om te stimuleren dat de lozingen van ongezuiverd huishoudelijk afvalwater uit woonboten voor 2017 worden gestopt, door het geven van subsidie en informatie aan woonbootbewoners. In dat kader dienen ook de woonboten in het plangebied aangesloten te worden op de riolering, op het moment dat deze blijven liggen. Momenteel zijn de boten aan de Diemerzeedijk niet aangesloten op de riolering. Als de boten in 2017 nog niet zijn verplaatst, vraagt de gemeente een ontheffing aan bij de provincie (op grond van artikel 10:33 Wet Milieubeheer).

Grondwater

Met dit bestemmingsplan worden de boten aan de Diemerzeedijk weg bestemd. Er worden geen kelders, ondergrondse parkeergarages of andere ondergrondse bebouwing gerealiseerd. Dit bestemmingsplan heeft daarmee geen gevolgen voor de grondwaterstromen in en nabij het plangebied.

7.1.4 Conclusie     

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. Voor de tijd dat de woonboten nog aan de Diemerzeedijk liggen, heeft de gemeente geen verplichting om de bereikbaarheid via het water te garanderen. De wateraspecten (o.a. de waterkwaliteit en de aanwezigheid van een primaire waterkering), spelen daarom geen rol voor dit bestemmingsplan.

7.2.1 Parkeerbehoefte en verkeeraantrekkende werking     

Achtergrond

Ter voorbereiding van de recent genomen maatregelen (invoeren betaald parkeren en het realiseren van o.a. drempels en parkeervakken) is een parkeerbalans opgesteld voor het gehele gebied (Mobycom, 30 mei 2013, Parkeerbalans Zuider IJdijk, Diemerzeedijk en Buitenkerkerweg). In deze parkeerbalans is de parkeerbehoefte van alle in het onderzoeksgebied aanwezige functies afgezet tegen de aanwezige parkeercapaciteit (zowel op privéterrein als in de openbare ruimte). Uit de analyse per deelgebied bleek dat de parkeerbehoefte van de aanwezige functies over het algemeen met de bestaande parkeercapaciteit opgevangen kan worden. Alleen nabij de Buitenkerkerweg ligt de parkeerbehoefte soms hoger dan de aanwezige parkeercapaciteit.

Parkeerbehoefte woonboten

In de parkeerbalans is de parkeerbehoefte berekend van negen woonboten (zie bijlage 9). Elke woonboot genereert (op basis van de kencijfers van het CROW en de conceptnota parkeernormen) een parkeerbehoefte van circa 0,9 parkeerplaats per woonboot. De totale parkeerbehoefte van de woonboten komt daarmee op 8,1 parkeerplaatsen.

In de directe omgeving zijn circa 207 parkeerplaatsen op privéterrein en circa 167 parkeerplaatsen in de openbare ruimte. De totale parkeerbehoefte van het gebied is, rekening houdende met dubbelgebruik, circa 276 parkeerplaatsen. Het overgrote deel van deze parkeerbehoefte kan op eigen terrein opgevangen worden. Veel van de aanwezige bedrijven hebben een eigen parkeerterrein. De woonboten zijn aangewezen op de parkeerplaatsen in de openbare ruimte. Gezien de ruime aanwezigheid van parkeerplaatsen in de openbare ruimte en het geringe aantal functies dat afhankelijk is van de parkeerplaatsen kan de parkeerbehoefte van de negen woonboten in de openbare ruimte worden opgevangen.

Verkeersaantrekkende werking woonboten

De verkeersgeneratie van de negen woonboten is marginaal; de Diemerzeedijk is prima geschikt voor het faciliteren van het autoverkeer dat door deze negen woonboten gegenereerd zal worden.

Bereikbaarheid voor nood- en hulpdiensten

De brandweer heeft aangegeven dat ze geen problemen uit oogpunt van externe veiligheid zien wanneer de woonboten blijven liggen.

7.2.2 Conclusie     

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De parkeerbehoefte en de verkeersaantrekkende werking spelen daarom geen rol voor dit bestemmingsplan.

7.3.1 Toetsingskader     

Op 16 januari 1992 is in Valletta (Malta) het Europees Verdrag voor de bescherming van het archeologisch erfgoed ondertekend. Het Nederlandse parlement heeft dit verdrag van Malta in 1998 goedgekeurd. Het verdrag ziet toe op de bescherming van het Europees archeologisch erfgoed. Inmiddels is de Wet op de archeologische monumentzorg van kracht (zie hierna). Een belangrijk uitgangspunt van het verdrag, en de nieuwe wet, is dat het archeologisch erfgoed zoveel mogelijk in de bodem (“in situ”) bewaard blijft. Alleen als het ongestoord bewaard blijven van de archeologische resten in de bodem niet mogelijk is, moet de in de bodem aanwezige informatie door middel van opgravingen worden veiliggesteld.

Een belangrijk uitgangspunt van het verdrag is de integratie van archeologie en ruimtelijke ordening. Bij het ontwikkelen van ruimtelijk beleid moet het belang bij behoud van archeologische waarden vanaf het begin onderdeel zijn van de besluitvorming. Dit uitgangspunt is onder meer terug te vinden in de Cultuurnota 2001-2004 en de Nota Belvedère uit 1999. In verband met de implementatie van het Verdrag van Malta zijn de Monumentenwet 1988 en enkele andere wetten gewijzigd met de Wet op de archeologische monumentenzorg (AMZ).

In de wet is onder meer opgenomen dat de gemeenteraad bij het opstellen van bestemmingsplannen rekening houdt met de in de grond aanwezige dan wel te verwachten monumenten. Voor zover deze verplichting voor de gemeente leidt tot kosten als gevolg van het doen van opgravingen, kunnen deze kosten worden verhaald op degenen ten behoeve van wie medewerking wordt verleend (“de-veroorzaker-betaalt”). Van de aanvrager van een aanlegvergunning, een reguliere bouwvergunning, afwijkingsbesluit of bestemmingsplanherziening wordt verlangd dat hij/zij een rapport overlegt, waarin de archeologische waarde van het terrein dat volgens de aanvraag wordt verstoord, wordt vastgesteld en waarin duidelijk wordt gemaakt wat de gevolgen van de geplande bodemingreep zullen zijn voor het eventueel aanwezige bodemarchief. Dit advies dient te worden opgesteld door een gecertificeerd archeologisch bureau. Dat bureau dient zich te conformeren aan de Kwaliteitsnorm Archeologie (KNA). De aanvrager mag daarvoor zelf een keuze maken uit de erkende marktpartijen.

Conform het veroorzakerprincipe zijn de kosten voor de bodemverstoorder c.q. aanvrager van vergunning, afwijkingsbesluit of bestemmingsplanherziening. In zijn algemeenheid geldt dat het bevoegd gezag bepaalt of met het rapport voldoende informatie is verzameld om een afgewogen oordeel te geven over het vervolgtraject. Dit oordeel kan zijn dat geen verder onderzoek nodig is (vergunning kan worden verleend), behoud van archeologische waarde in situ (geen vergunning of aanpassing van het bouwplan) of verder onderzoek middels proefsleuven/boringen en/of opgraving nodig is.

Inventarisatie van bestaande situatie en beheer bestaande situatie

In aansluiting op het rijks- en provinciaal beleid besteedt de gemeente specifieke aandacht aan vroegtijdige inpassing van archeologie in de ruimtelijke ordeningsprocessen. Uitgangspunt hierbij is een kwalitatief adequaat beheer van het cultureel erfgoed met aandacht voor een efficiënte voortgang van bouwprocessen en kostenbeheersing. Tegen deze achtergrond is de afdeling Archeologie van de BMA in 2001 gestart met een nadere inventarisatie van archeologische verwachtingen in elk afzonderlijk stadsdeel. Hiertoe worden onder meer verschillende historische kaartbeelden van het stadsdeelgebied met elkaar vergeleken. Deze inventarisatie is bedoeld als een verfijning van het verwachtingsbeeld van de Archeologische Monumenten Kaart (AMK) en de Cultuur Historische Waardenkaart (CHW) van de provincie Noord-Holland, en de landelijke Indicatieve Kaart Archeologische Waarden (IKAW) waarin de stedelijke gebieden niet gekarteerd zijn.

7.3.2 Toetsing     

Voor bestemmingsplan 'Het Nieuwe Diep 2012' heeft BMA archeologisch bureauonderzoek uitgevoerd (bijlage 10). In het plangebied is tot op heden geen archeologisch veldonderzoek uitgevoerd. Binnen het plangebied geeft de IKAW één verwachtingszone aan. Onder water in het IJ geldt een middelhoge trefkans op scheepsvondsten. Dit betekent dat op de bodem scheepsvondsten bewaard kunnen zijn die door sedimenten zijn afgedekt.

Op de AMK is geen wettelijk beschermd archeologische monument binnen het plangebied aangewezen. Wel ligt er een terrein van archeologische waarde, de Diemerzeedijk. De archeologische verwachting van het plangebied op de AMK is echter algemeen van aard en dient nader te worden uitgewerkt.

Uit het bureauonderzoek van BMA blijkt dat in de directe nabijheid van het plangebied een aantal verwachtingszones aanwezig zijn. Voor het water geldt een lage verwachtingswaarde. Voor meer informatie wordt verwezen naar bijlage 10.

De mogelijkheid dat in de grond aanwezige archeologische waarden worden verstoord is afhankelijk van de grootte en de diepte van het te verstoren oppervlak bij toekomstige bouwingrepen. Aan de hand van de archeologische verwachtingen is een beleidskaart opgesteld waarin vijf beleidsvarianten worden onderscheiden. Voor het water, waar de woonboten liggen geldt dat er een uitzondering van archeologisch veldonderzoek geldt bij ingrepen in de waterbodem kleiner dan 10.000 m².

Beleidskaart archeologische verwachtingswaarde

Voor de uitvoering van elk archeologisch veldwerk, zoals een Archeologische Begeleiding (AB), een Inventariserend Veldonderzoek (IVO) of een Archeologische Opgraving (AO), is een archeologisch Programma van Eisen (PvE) vereist. Hierin zijn de kwalitatieve randvoorwaarden en onderzoeksvragen voor het werk vastgelegd. Het vormt de basis voor verdere planning en kostenraming. Het PvE is onderdeel van de bouwprocedure. Het laten opstellen ervan behoort tot de verantwoordelijkheid van de initiatiefnemer van het bouwplan.

De gronden binnen het plangebied krijgen een dubbelbestemming in het bestemmingsplan. Voor het gehele plangebied geldt de wettelijke meldingsplicht. Dit houdt in dat ook in geval geen archeologisch vervolgonderzoek is vereist en toch bodemvondsten ouder dan 50 jaar worden aangetroffen dit aan Bureau Monumenten en Archeologie gemeld wordt zodat in gezamenlijk overleg met de opdrachtgever maatregelen getroffen worden tot documentatie en berging van de vondsten.

7.3.3 Conclusie     

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De archeologische verwachtingswaarde is daarom niet relevant voor dit bestemmingsplan.

7.4.1 Toetsingskader     

Als toetsingskader voor bestemmingsplannen en projectbesluiten gebruikt de provincie Noord-Holland de structuurvisie, de leidraad Landschap en Cultuurhistorie en de Cultuur Historische Waardenkaart (CHW). Op grond van de Wro dienen gemeenten bij de vaststelling van bestemmingsplannen, projectbesluiten en beheersverordeningen de Provinciale Ruimtelijke Verordening in acht te nemen. Op de CHW zijn o.a. archeologisch verwachtingsvolle gebieden opgenomen. De waardestellingen van de CHW zijn bedoeld als algemene indicaties die per specifiek plangebied nadere invulling en precisering nodig hebben.

7.4.2 Toetsing     

Bureau Monumenten & Archeologie (BMA) hebben een advies uitgebracht over de cultuurhistorische waarde van de Diemerzeedijk (bijlage 11). De Diemerzeedijk heeft van oudsher een cultuurhistorische waarde, maar deze is in de loop der jaren verstoord door de realisatie van de Amsterdamse brug, de Zeeburgerbrug, het knooppunt A10-IJburglaan en de buitendijks gelegen camping. Door aanvullend de realisatie van het Zeeburgereiland en IJburg is het ooit aanwezige uitzicht op het 'open water' vanaf de Diemerzeedijk opgeheven. De 13^e eeuwse Diemerzeedijk vormt geen onderdeel van de 'Stelling van Amsterdam' volgens BMA.

Ook binnendijks is het vrij zicht op het water verdwenen door de komst van de verschillende jachthavens en andere watergebonden activiteiten. Deze functie verhouden zich ruimtelijk gezien weinig tot niet tot de dijk.

7.4.3 Conclusie     

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De cultuurhistorische waarde is daarom niet relevant voor dit bestemmingsplan.

7.5.1 Toetsingskader     

Vogelrichtlijn (1979) en de Habitatrichtlijn (1992)

De Vogelrichtlijn (1979) en de Habitatrichtlijn (1992) zijn beide Europese richtlijnen. Het doel van de Vogelrichtlijn is het bieden van bescherming en ontwikkelingsperspectief voor leefgebieden van zeldzame en bedreigde vogelsoorten en bescherming van alle vogelsoorten. De Habitatrichtlijn is gericht op de instandhouding van natuurlijke habitats en wilde flora en fauna. De gebiedsbescherming van beide richtlijnen valt in Nederland momenteel onder de Natuurbeschermingswet. De Soortenbescherming is geïmplementeerd in de Flora- en Faunawet.

Natuurbeschermingswet (1998)

In de Natuurbeschermingswet 1998 is de bescherming geregeld van de zogenaamde Natura 2000-gebieden. Dit zijn gebieden die door de minister zijn aangewezen als Vogelrichtlijngebied en Habitatrichtlijngebied en die behoren tot het Europese netwerk van waardevolle natuurgebieden. Dit netwerk is er op gericht om de aanwezige natuurwaarden te behouden en te versterken. Voor deze gebieden zijn instandhoudingsdoelstellingen geformuleerd voor soorten en habitattypen. Ruimtelijke ontwikkelingen of gebruik die een negatief effect hebben op deze doelstellingen zijn niet zondermeer toegestaan.

Flora- en faunawet (2002)

De bescherming van planten- en diersoorten is geregeld in de Flora- en faunawet. Deze wet is erop gericht om de Nederlandse biodiversiteit te beschermen en de dieren en planten binnen de Nederlandse wetgeving de plek te geven die hun volgens de Europese (Vogel- en Habitatrichtlijnen) afspraken toekomt. De Flora- en faunawet is sinds 1 april 2002 van kracht. Het uitgangspunt is een wettelijk verbod op het doden van een aantal in het bijzonder genoemde dieren en planten.

Op 23 februari 2005 is het Besluit houdende wijziging van een aantal algemene maatregelen van bestuur in verband met wijziging van artikel 75 van de Flora- en faunawet en enkele andere wijzigingen (AMvB artikel 75) in werking getreden. Eén van de belangrijkste wijzigingen geregeld in dit 'vrijstellingsbesluit' geldt voor regelmatig terugkerende werkzaamheden (zoals het onderhoud aan vaarwegen of het maaien van graslanden) die al langer op dezelfde manier worden uitgeoefend en kennelijk niet hebben verhinderd dat een beschermde soort zich in het gebied heeft gevestigd.

Voor deze terugkerende werkzaamheden kan een vrijstellingsregeling in werking treden als wordt voldaan aan bepaalde criteria. De criteria die worden gehanteerd bij het opstellen van de vrijstellingsregeling zijn, de zeldzaamheid van soorten en de ingrijpendheid van activiteiten. Hoe zeldzamer de soort en hoe ingrijpender de activiteit, hoe strikter het beschermingsregime. Ook voor ruimtelijke ontwikkeling en inrichting kan een vrijstelling gelden, al is deze minder omvattend dan de vrijstelling voor terugkerende werkzaamheden.

Om gebruik te kunnen maken van de vrijstellingsregeling bij ruimtelijke ontwikkelingen, beheer en gebruik, is voor vogels en de soorten genoemd in de AMvB artikel 75 een gedragscode nodig. Een gedragscode is niet verplicht maar dan moet voor ieder project of beheeractiviteit in een terrein waar beschermde soorten voorkomen de ontheffingsprocedure worden doorlopen.

Provinciale Ruimtelijke Verordening (Prv, 2014-2015)

Het planologische beleid van de provincie Noord-Holland is vastgelegd in de Provinciale Ruimtelijke Verordening (Prv). Deze documenten bevatten de begrenzing van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS), de ecologische verbindingszones (EVZ) en het weidevogelleefgebied.

Voor deze gebieden geldt een planologisch beschermingsregime. Ingrepen in de EHS, ecologische verbindingszones en weidevogelleefgebieden zijn alleen toegestaan als ze geen negatieve effecten hebben op deze gebieden, of als negatieve effecten kunnen worden tegengegaan door het nemen van mitigerende maatregelen (maatregelen die de negatieve effecten zoveel mogelijk beperken). Heeft een ingreep wel een significant negatief effect op de wezenlijke kenmerken en waarden van een EHS gebied, dan geldt het 'nee, tenzij-regime'. Een project kan dan alleen doorgaan als er geen reële alternatieven zijn en als sprake is van een groot openbaar belang. Als een ingreep wordt toegestaan moet de initiatiefnemer de (potentiële) natuurwaarden die verloren gaan, op eigen kosten compenseren. Dit beschermingsregime is verankerd in de Structuurvisie, de Provinciale Ruimtelijke Verordening (Prv) en de Beleidsregel compensatie natuur en recreatie Noord-Holland. Onder wezenlijke kenmerken en waarden worden verstaan:

• de bij het gebied behorende natuurdoelen en -kwaliteit;
• geomorfologische en aardkundige waarden en processen;
• de waterhuishouding;
• de kwaliteit van bodem, water en lucht;
• rust, stilte, donkerte en openheid;
• de landschapsstructuur;
• de belevingswaarde;
• de recreatieve mogelijkheden in het gebied.

Voor de ecologische hoofdstructuur geldt op basis van artikel 19 van de Prv:

1. dat een bestemmingsplan de gronden als 'natuur' bestemt, indien de natuurfunctie reeds is gerealiseerd;
2. een bestemmingsplan geen bestemmingen en regels bevat die omzetting naar de natuurfunctie onomkeerbaar belemmeren en de wezenlijke kenmerken en waarden van de Ecologische Hoofdstructuur en de Ecologische Verbindingszone significant aantasten.

De Ecologische Hoofdstructuur wordt tegenwoordig ook het Natuurnetwerk Nederland (NNN) genoemd: het Nederlandse netwerk van bestaande en nieuw aan te leggen natuurgebieden.

Beleidsregel compensatie natuur en recreatie Noord-Holland (2008)

De provinciale regels voor natuurcompensatie staan in de Prv en zijn verder uitgewerkt in de beleidsregel. Gedeputeerde Staten van Noord-Holland hebben op 27 november 2007 de beleidsregel vastgesteld. Als een ingreep wordt toegestaan, moet de initiatiefnemer de (potentiële) natuurwaarden die verloren gaan, op eigen kosten compenseren. Dit uitgangspunt wordt 'natuurcompensatie' (het 'nee, tenzij' principe) genoemd.

De beleidsregel wordt vervangen door de Uitvoeringsregeling Natuurcompensatie Noord-Holland. Gedeputeerde Staten van Noord-Holland hebben de ontwerp-Uitvoeringsregeling Natuurcompensatie Noord-Holland vastgesteld. De uitvoeringsregeling is 18 december 2014 in werking getreden.

De uitvoeringsregeling geeft aan hoe gecompenseerd moet worden als er aantasting is van de Ecologische Hoofdstructuur (EHS), ecologische verbindingszones (EVZ) of weidevogelleefgebied. In de Prv is aangegeven wanneer ingrepen in de EHS, EVZ en weidevogelleefgebied toegestaan zijn en dat ingrepen gecompenseerd moeten worden. De uitvoeringsregeling betreft een uitwerking van de Prv.

Gedragscode Flora- en faunawet Amsterdam (2009)

De gedragscode is van toepassing binnen de grenzen van de gemeente Amsterdam en het beheer gebied van het Amsterdamse Bos op alle medewerkers van de gemeente Amsterdam die zelf of samen met andere werkzaamheden uitvoeren of die daartoe opdracht geven aan derden. Deze derden verklaren bij hun werkzaamheden de 'Gedragscode flora en fauna van de gemeente Amsterdam' te onderschrijven en te volgen. Op verzoek kunnen zij een exemplaar van de gedragscode overhandigen aan controlerende instanties of verenigingen.

Met de gedragscode beschrijft de Gemeente Amsterdam de voorzorgsmaatregelen die erop gericht zijn de gunstige staat van instandhouding van beschermde soorten die binnen haar gemeente grenzen voorkomen bij het uitvoeren van werkzaamheden te handhaven dan wel te versterken. Daarmee voldoet de gemeente Amsterdam aan de voorwaarden zoals gesteld in artikel 16c van het Besluit vrijstelling beschermde dier- en plantsoorten Flora- en faunawet. De gedragscode heeft betrekking op plannen en projecten die in opdracht van of door de gemeente Amsterdam worden voorbereid en uitgevoerd. De gedragscode betreft:

1. de voorbereiding en uitvoeren van werkzaamheden in het kader van ruimtelijke inrichting of ontwikkeling;
2. het uitvoeren van werkzaamheden in het kader van bestendig beheer en onderhoud.

Natuurbeheerplan 2012 (2011), Noord-Holland

Op 20 september 2011 heeft Gedeputeerde Staten van Noord- Holland het Natuurbeheerplan 2012 vastgesteld. In het Natuurbeheerplan zijn de Ecologische Hoofdstructuur (EHS), de ecologische verbindingszones, de landschapselementen en de agrarische gebieden met natuurwaarden, waaronder het weidevogelleefgebied, aangeduid ('begrensd'). De begrenzing van de EHS en de ecologische verbindingszones is vastgelegd op de begrenzingenkaart. Daarnaast bepaalt het Natuurbeheerplan wat de huidige en de gewenste beheerdoelen zijn voor de EHS en agrarische natuurgebieden. Dit gebeurt in respectievelijk de beheertypenkaart en de ambitiekaart. Het Natuurbeheerplan heeft geen planologische consequenties.

Het natuurbeheerplan geeft per gebiedsbeschrijvingen een nadere invulling van deze wezenlijke kenmerken en waarden. Dit betekent echter niet dat voor elk gebied in Noord-Holland uitputtend is vastgelegd wat de wezenlijke kenmerken en waarden zijn. Van de initiatiefnemer van het plan waarvoor gecompenseerd moet worden, wordt daarom verwacht dat hij/zij een eigen inschatting geeft van de wezenlijke kenmerken en waarden van een gebied. Gedeputeerde Staten beoordelen deze inschatting. Naast compensatie voor de aantasting van de EHS zijn er ook andere kaders waarbinnen een compensatieregeling voor aantasting van natuur- en recreatiegebieden geldt, zoals de Natuurbeschermingswet 1998, de Flora- en faunawet, de Boswet en de Waterwet.

Structuurvisie Amsterdam 2040. Economisch sterk en duurzaam (2011).

Hoofdgroenstructuur

De hoofdgroenstructuur omvat de minimaal benodigde hoeveelheid groen die Amsterdam wil borgen, bestaande uit gebieden die waardevol zijn voor de stad en de metropool, omdat zij een onmisbare functie vervullen voor groene recreatie, verbetering leefklimaat, waterhuishouding, hittedemping, verbetering luchtkwaliteit, biodiversiteit en voedselproductie. Behoud van cultuurhistorische waarden en een gevarieerd totaalaanbod aan groen zijn belangrijke aspecten.

Ieder initiatief in de hoofdgroenstructuur wordt beoordeeld op inpasbaarheid. Uitgangspunt daarbij is behoud van het groene karakter en typologie van het betreffende gebied. De beoordeling of nieuwe functies naar aard, omvang en locatie inpasbaar zijn vindt plaats op basis van de richtlijnen die zijn uitgewerkt per groentype. Daarvoor geldt globaal het onderstaande:

• Inpasbaar: kleinschalige bebouwing en verharding die het specifieke groentype ondersteunt en die voortvloeit uit het streven naar verbetering van het functioneren van het groen.
• Niet inpasbaar: bebouwing en verharding die het specifieke groentype niet ondersteunt of niet voortvloeit uit het streven naar verbetering van het functioneren van het groen.

Plannen in de hoofdgroenstructuur vragen om een afgewogen oordeel. Om dit mogelijk te maken, is een deskundigenadvies geïntroduceerd, dat specifiek betrekking heeft op de inpasbaarheid van een initiatief. Hiertoe is de Technische Adviescommissie Hoofdgroenstructuur (TAC) ingesteld.

Ecologische hoofdstructuur

In de Structuurvisie staat voorgeschreven dat het bestemmingsplan geen ingreep mogelijk maakt die een significant negatief effect op de wezenlijke kenmerken en waarden van een EHS-gebied heeft. Indien er gedurende de planperiode zo'n project zich wel voordoet, dan geldt het 'nee, tenzij-regime'.

Ontwikkelingen in de EVZ Bovendiep kunnen alleen plaatsvinden als deze geen negatief effect hebben op de verbindende functie en de doelsoorten van de EHS.

De EHS gebieden rond Amsterdam zijn ook opgenomen in de Hoofdgroenstructuur (HGS), groentype corridor. Groen en groene recreatie staan hierbij voorop. In de Structuurvisie Amsterdam 2040 is tevens vastgesteld dat de corridors hun kwaliteit als ecologische verbindingszone niet mogen verliezen. In 2012 is de toelichting en uitwerking van de ecologische visie door de raad vastgesteld.

De ecologische hoofdstructuur loopt aan de westkant en de oostkant van Amsterdam. Aan de westzijde verbindt de groene As Amstelland en Spaarnwoude met elkaar. Aan de oostzijde doet de Natuurboog hetzelfde met de Vechtstreek en Waterland. Om goed te functioneren moeten barrières in de ecologische structuur, zoals kruisingen met wegen, spoorlijnen en kanalen, met faunapassages en vistrappen worden overwonnen. Op de kaart zijn de belangrijkste op te heffen barrières (knelpunten) in beeld gebracht. De ecologische hoofdstructuur kan worden verstevigd door ook in de stad taluds van wegen en spoorbanen zo in te richten dat ze aantrekkelijk zijn voor kleine dieren. Daarnaast zorgt dit netwerk voor hogere natuurwaarden in de parken en woonwijken, omdat planten en dieren vanuit de grote groengebieden diep in de stad kunnen doordringen. Dit netwerk kan pas goed functioneren als de nodige knelpunten worden opgelost. Vaak zijn dat onderdoorgangen van grote infrastructuur waar de groene taluds ruw worden onderbroken.

Ligging ecologische structuur (Bron: Structuurvisie 2040)

Ecologische visie. Ecologie, biodiversiteit en groene verbindingen in Amsterdam (2012).

In de gemeentelijke structuurvisie is een globale kaart opgenomen van een ecologische structuur voor Amsterdam, ter versterking van en als aanvulling op de provinciale ecologische hoofdstructuur. Bij de behandeling van de structuurvisie in de Amsterdamse gemeenteraad werd meerdere moties aangenomen waarin werd gevraagd om nadere precisering van deze ecologische structuur. De Amsterdamse ecologische visie is daarvan de invulling.

De Amsterdamse ecologische visie (ecovisie) is een uitwerking en aanvulling op, en verfijning van, het provinciale netwerk. Amsterdam voegt een aantal dwars- en parallelverbindingen toe om het geheel sterker te maken. Het omvat de volgende elementen:

• de indicatieve lijnen op de kaart in de structuurvisie wordt vertaald naar concrete
• kaartvlakken,
• de ecovisie moet bruikbaar zijn als ruimtelijk toetsingskader,
• de knelpunten die op de kaart in de structuurvisie staan vermeld, worden verder uitgewerkt en per knelpunt wordt aangeven hoe het kan worden 'opgelost' en wat dit kost,
• speciale aandacht voor bijen, gezien hun belang voor de voedselvoorziening.

Deze ecologische visie is de gevraagde uitwerking en vormt een belangrijk toetsingskader voor ruimtelijke plannen: het is een richting bepalend beleidsdocument. Daarbij is het uitgangspunt dat plannen niet mogen leiden tot verzwakking van de ecologische structuur die in deze visie staat omschreven.

Het beleidsuitgangspunt van deze ecovisie is: “de ecologische hoofdstructuur wordt gerespecteerd, knelpunten worden aangepakt en voor het wijzigen van de ecologische hoofdstructuur is een besluit van de gemeenteraad nodig.” De beleidsintentie is dat knelpunt worden opgelost en meegenomen worden in het budget van het projectplan.

7.5.2 Toetsing     

7.5.3 Conclusie     

De aanwezigheid van de woonboten aan de Diemerzeedijk vormen een belemmering voor een optimale ontwikkeling van de EVZ en de EHS. De negatieve effecten kunnen door het nemen van maatregelen beperkt worden, maar niet volledig weg genomen worden.

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De boten die momenteel aan de Diemerzeedijk liggen, worden verplaatst. Als in 2023 nog boten aanwezig zijn, gaat de gemeente tot handhaving over (zie hoofdstuk 10). Met het verwijderen van de boten, krijgt de EVZ en de EHS de mogelijkheid om zich optimaal te ontwikkelen.

7.6.1 Conclusie     

De visie benoemt een aantal eigenschappen van het gebied op regionaal niveau, stedelijk niveau en op gebiedsniveau. De conclusie is dat de woonboten zowel binnen als buiten de beschermingszone van de primaire waterkering, onder voorwaarden landschappelijk inpasbaar zijn.

Met dit bestemmingsplan worden geen ligplaatsen aan de Diemerzeedijk bestemd. De boten worden daarmee niet landschappelijk ingepast.

8.1.1 Verbeelding     

De verbeelding heeft een belangrijke rol als functie van visualisering van de bestemmingen. Op de verbeelding hebben alle gronden binnen het plangebied een bestemming gekregen. Binnen een bestemming

kunnen nadere aanduidingen zijn aangegeven. Deze aanduidingen hebben slechts juridische betekenis indien, en voor zover, deze in de regels daaraan wordt gegeven. De verbeelding vormt samen met de regels het bindende deel van het bestemmingsplan.

8.1.2 Regels     

De regels bevatten het juridisch instrumentarium voor het regelen van het gebruik van de gronden, bepalingen omtrent de toegelaten bebouwing, regelingen betreffende het gebruik van aanwezige en/of op te richten bouwwerken. De regels zijn onderverdeeld in meerdere hoofdstukken. Per hoofdstuk worden de diverse bepalingen artikelsgewijs besproken.

8.1.3 Toelichting     

De toelichting heeft géén bindende werking; de toelichting maakt juridisch ook geen onderdeel uit van het bestemmingsplan, maar heeft wel een belangrijke functie bij de weergave en onderbouwing van het plan en ook bij de uitleg van bepaalde bestemmingen en regels. Door de grote flexibiliteit, of beter vrijheid in de regels, kan de rechtszekerheid van belanghebbenden in het gedrang komen. In de toelichting

dienen derhalve duidelijk de beleidsintenties te worden aangegeven met betrekking tot het toekomstig grondgebruik. De toelichting heeft echter géén bindende werking. Van de verschillende bestemmingen wordt kort toegelicht wat de gebruiks- en bouwmogelijkheden zijn.

9.2.1 Financiële gevolgen woonbootbewoners en gemeente     

Ten behoeve van de voorbereidingsnotitie heeft het stadsdeel onderzocht wat de financiële gevolgen zijn voor de woonbootbewoners van de vier verschillende scenario's. Voor de bewoners geldt dat elk scenario een verandering betekent ten opzichte van de gedoogsituatie waarin ze jarenlang verkeerden: ze gaan beschikken over een legale ligplaats en dat geeft zekerheid. Is er sprake van erfpacht, dan biedt dit daarnaast ook privaatrechtelijk de meeste zekerheid.

Met het weg bestemmen van de woonboten aan de Diemerzeedijk krijgen de huidige woonbooteigenaar-bewoners een alternatieve ligplaats of waterkavel aangeboden. De bewoners gaan op de nieuwe locatie erfpachtcanon betalen (jaarlijks of voor een bepaald tijdvak afgekocht). Er is een compensatieregeling om tegemoet te komen aan de verplaatsing. Deze is maximaal 50% van de grondwaarde voor het eerste erfpachttijdvak van 50 jaar. Er geldt geen anti-speculatiebeding. De erfpachtcanon is aftrekbaar van de belasting.

De vermogenspositie van de woonbootbewoners wijzigt hierdoor. Op dit moment hebben de bewoners geen verhandelbare privaatrechtelijke rechten ten aanzien van de ligplaats, alleen ten aanzien van de woonboot. Met een ligplaats, welke in erfpacht is uitgegeven, heeft de ligplaats een eigen waarde en kan deze verhandeld worden (net als de woonboot).

De kosten voor de gemeente worden grotendeels gedekt uit de erfpachtopbrengsten van de nieuw uit te geven ligplaatsen. Een deel van de (voorbereidende) personele proceskosten komen ten lasten van de algemene begroting.

9.2.2 Planschade     

Planschade is de vermogensschade (waardevermindering van onroerende zaken) of inkomensschade die kan ontstaan bij het wijzigen van de juridisch-planologische bouw- en gebruiksmogelijkheden. De vermogens- of inkomensschade wordt bepaald door de maximale invulling van de oude bouw- en gebruiksmogelijkheden te vergelijken met de maximale invulling die de nieuwe bouw- en gebruiksmogelijkheden biedt. Na deze vergelijking kan bepaald worden of er per saldo sprake is van een planologische verslechtering.

Aan de hand van criteria uit de jurisprudentie bepaalt een onafhankelijke deskundige de waardevermindering, of de geleden inkomensschade, als gevolg van de gewijzigde juridisch-planologische mogelijkheden. Op basis hiervan kan een planschadevergoeding worden toegewezen.

Conform de huidige juridische stand van zaken worden woonboten aangemerkt als roerende goederen. Om als belanghebbende in een planschadeprocedure ex artikel 6.1 Wet ruimtelijke ordening (Wro) te kunnen worden aangemerkt, dient men in een zakenrechtelijke rechtsbetrekking te staan tot (bijvoorbeeld eigenaar te zijn van) een onroerende zaak waarvan men waardevermindering claimt. Doordat de woonboten als roerende zaken worden aangemerkt, is er geen sprake van planschade. Hierbij dient vermeld te worden dat de juridische status van woonboten de afgelopen tijd onderwerp van discussie is en dat wijzigingen van de juridische status ten aanzien van het aspect planschade zich mogelijk in de toekomst voordoen.

9.3.1 Uitspraak Raad van State - voorbereidingsnotitie     

Op 22 januari 2014 heeft de Raad van State een uitspraak gedaan op het ingediende beroepschrift op bestemmingsplan 'Het Nieuwe Diep 2012'. Sindsdien heeft de gemeente de bewoners op de volgende momenten betrokken bij de tot stand koming van de voorbereidingsnotitie (en voorliggend bestemmingsplan):

1. 12 februari 2014: de woonbootbewoners zijn met een brief geïnformeerd over de uitspraak van de Raad van State 22 januari 2014 (waarbij bestemmingsplan Nieuwe Diep 2012 gedeeltelijk vernietigd is) en over de gevolgen van die uitspraak voor de woonbootbewoners.
2. 1 oktober 2014: de woonbootbewoners zijn met een brief geïnformeerd over voortgang van het project. In deze brief wordt ook een overzicht van de (op dat moment) beschikbare alternatieve ligplaatsen wordt gegeven. De bewoners worden gevraagd zich melden als te geïnteresseerd zijn in een ligplaats.
3. 12 december 2014: de woonbootbewoners zijn met een brief geïnformeerd over de gevolgen van de door de Raad van State gestelde termijn van 52 weken voor de woonboten Diemerzeedijk.
4. 23 januari 2015: de voorbereidingsnotitie, het Informatiebestand en de inventarislijst van documenten is naar de bewoners toegestuurd ten behoeve van de inspraak-procedure.
5. 27 mei 2015: de nota van beantwoording is aan de indieners van de zienswijzen op de voorbereidingsnotitie toegestuurd.

9.3.2 Vooroverleg en inspraak     

De opgestelde voorbereidingsnotitie en het daarbij behorende informatiebestand (inclusief alle verrichte onderzoeken) hebben vanaf 28 januari 2015, gedurende 6 weken ter inzage gelegen. Gedurende deze periode zijn er vier inspraakreacties ontvangen. Deze zijn beantwoord in een nota van beantwoording (zie bijlage 20).

De voorbereidingsnotitie is ter voorbereiding van het bestemmingsplan voorgelegd aan de volgende overlegpartners in het kader van het wettelijke vooroverleg conform artikel 3.1.1 van het Besluit ruimtelijke ordening:

1. Ministerie van Infrastructuur en Milieu (voormalige ministerie van VROM);
2. Rijkswaterstaat;
3. Cultureel erfgoed;
4. Provincie Noord-Holland;
5. Waternet;
6. Liander;
7. Gasunie;
8. KPN;
9. Brandweer Amsterdam – Amstel.

De provincie heeft laten weten geen voorkeur te hebben voor het positief bestemmen van de woonboten aan de Diemerzeedijk. De argumenten die hieraan ten grondslag liggen zijn:

• het negatieve effect op de ecologische waarde van de EVZ;
• de beschikbaarheid van alternatieve ligplaatsen.

De overige overlegpartners hebben geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om een vooroverlegreactie in te dienen.

9.3.3 Zienswijze     

In navolging van het besluit van het Algemeen Bestuur van de bestuurscommissie Oost op de voorbereidingsnotitie is het ontwerpbestemmingsplan door de het college van B&W vrij gegeven voor ter inzage legging. Het ontwerpplan heeft vanaf 22 december 2015 gedurende 6 weken voor een ieder ter inzage gelegen. Gedurende deze periode is één zienswijze ingediend. In bijlage 21 is de zienswijze samengevat en beantwoord. De zienswijze heeft niet geleid tot een wijziging van het bestemmingsplan.

9.3.4 Beroep en tussenuitspraak Raad van State     

Tegen het vastgestelde bestemmingsplan is één beroepschrift ingediend. Op 12 juli 2017 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (verder te noemen: Afdeling) een tussenuitspraak gedaan (201607180/1/R1). In die uitspraak werd de raad opgedragen om een gebrek in het bestemmingsplan te herstellen. Dat gebrek had betrekking op het volgende:

'Blijkens de plantoelichting ziet de raad scenario 4, waarin persoonsgebonden overgangsrecht wordt toegekend, evenwel als een acceptabel alternatief indien het algemeen overgangsrecht zou kunnen leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard voor een of meer natuurlijke personen, als bedoeld in artikel 3.2.3 van het Bro.

Mede gelet op deze passage uit de plantoelichting, bezien in samenhang met de zeer lange periode dat [appellant] en anderen reeds met hun woonboten aan de Diemerzeedijk ligplaats innemen, heeft de raad naar het oordeel van de Afdeling onvoldoende gemotiveerd waarom - voor zover door de betreffende bewoners gewenst - aan de ligplaatsen niet een persoonsgebonden overgangsrecht met de hierboven onder 8.2. beschreven strekking is toegekend. Nu ter zitting desgevraagd door [appellant] en anderen is verklaard dat niet alle appellanten hier zonder meer hetzelfde standpunt over innemen, dient deze beoordeling naar het oordeel van de Afdeling voorts niet voor alle appellanten gezamenlijk, maar op individueel niveau te worden verricht.

Het bestreden besluit is in zoverre onvoldoende zorgvuldig voorbereid en gemotiveerd en daarmee in strijd met de artikelen 3:2 en 3:46 van de Awb tot stand gekomen.'

De raad van de gemeente Amsterdam wordt vervolgens opgedragen binnen 26 weken het omschreven gebrek te herstellen. Daarbij dient de raad per ligplaats te motiveren waarom is gekozen de ligplaats niet als zodanig te bestemmen in plaats van daaraan een persoonsgebonden overgangsrecht toe te kennen dan wel op grond van nader onderzoek het plan gewijzigd vast te stellen door voor één of meerdere ligplaatsen persoonsgebonden overgangsrecht vast te stellen.

Daarnaast heeft de Afdeling met de tussenuitspraak een aantal belangrijke uitspraken gedaan, te weten:

1. Er is sprake van een illegale situatie, omdat de woonbootbewoners niet beschikken over de vereiste vergunningen om een ligplaats in te nemen aan de Diemerzeedjk. Er is ook nooit gerechtvaardigd vertrouwen gewekt dat ooit wel ligplaatsvergunningen worden verleend en er is altijd gecommuniceerd dat de woonboten op termijn verplaatst moeten worden.
2. De raad heeft, afgaande op de inhoud van de bij het bestemmingsplan gevoegde rapporten, terecht afgewogen dat de woonboten een negatieve effect hebben op de Ecologische Verbindingszone.
3. De Wet geluidhinder (de nabijheid van de A10) verzet zich tegen het positief bestemmen van de woonboten.
4. De zes woonboten zijn bouwwerken. Dit betekent dat de woonbootbewoners over een omgevingsvergunning dienen te beschikken. Dat is thans niet het geval. Gelet daarop valt naar het oordeel van de Afdeling niet op voorhand in te zien waarom tegen de woonbootbewoners wegens strijd met de Wabo niet handhavend kan worden opgetreden indien zij blijven weigeren om vrijwillig te vertrekken.
5. Naast deze publiekrechtelijke weg staat eventueel ook nog de privaatrechtelijke weg open om de verplaatsing van de woonboten te bewerkstelligen.

De vraag die naar aanleiding van de tussenuitspraak beantwoord moet worden is: komt het gebruik in aanmerking voor een persoonsgebonden overgangsrechtelijke bescherming? Dat is geregeld in artikel 3.2.3 Bro.

Artikel 3.2.3 van het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) biedt de mogelijkheid om voor een of meer natuurlijke personen persoonsgebonden overgangsrecht op te nemen. Daartoe kan de raad overgaan in gevallen waarin het algemene overgangsrecht zou leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard als bedoeld in artikel 3.2.3 van het Bro.

Artikel 3.2.3 Bro biedt volgens jurisprudentie (zie o.a. nr. 200908600/6/R4) ook de mogelijkheid persoonsgebonden overgangsrecht voor een of meer natuurlijke personen op te nemen in gevallen waarin het bestaande gebruik al in het voordien geldende plan onder de beschermende werking van het overgangsrecht viel, het dienovereenkomstig bestemmen van dat gebruik naar het oordeel van de raad niet in overeenstemming met een goede ruimtelijke ordening is, maar de raad ook geen aanleiding ziet actief over te gaan tot beëindiging van het gebruik door aankoop of onteigening.

Persoonsgebonden overgangsrecht is een goed instrument om in te zetten wanneer een verandering wenselijk is, maar de gemeente daarvan (noodgedwongen) afziet omdat onvoldoende aannemelijk is dat deze veranderingen ook werkelijk kunnen worden gerealiseerd binnen de planperiode (1). Omdat de bestaande ruimtelijke situatie niet van gemeentewege kan worden beëindigd zonder relatief ernstige schade toe te brengen aan de (rechts)persoon van de rechthebbende ter plaatse, terwijl onteigening geen oplossing kan bieden (2).

Met andere woorden: als sprake is van een 'onbillijkheid van overwegende aard' kan persoonsgebonden overgangsrecht uitkomst bieden. Uit jurisprudentie blijkt dat hierbij met name gedacht moet worden aan gevallen waarin de hoge leeftijd van de gebruiker de verwachting wettigt dat de belemmeringen op termijn worden weggenomen, maar niet valt te voorspellen wanneer dat het geval zal zijn.

Op grond van een vaste jurisprudentielijn van de Afdeling is de toepassing van persoonsgebonden overgangsrecht verruimd buiten de gevallen van onbillijkheid van overwegende aard, indien wordt voldaan aan de volgende vereisten (3):

1. de woonboten vielen onder de beschermende werking van het overgangsrecht (van het bestemmingsplan 'Het Nieuwe Diep 2012');
2. het gebruik is naar oordeel van de raad niet in overeenstemming met een goede ruimtelijke ordening (in strijd met EVZ en Wgh);
3. de raad ziet geen aanleiding actief over te gaan tot beëindiging van gebruik door aankoop of onteigening.

De hiervoor genoemde 'randvoorwaarden' van persoonsgebonden overgangsrecht worden hierna toegepast op de woonboten aan de Diemerzeedijk.

Is het aannemelijk dat de boten aan de Diemerzeedijk binnen de planperiode verplaatst worden? (1)

Het is aannemelijk dat de boten verplaatst gaan worden naar een andere locatie. Er zijn alternatieve ligplaatsen aanwezig voor alle nog aanwezige (huidige) woonboten. Als de huidige woonboten vervangen worden door nieuwe, zijn meerdere ligplaatsen aanwezig. De eerste drie ligplaatsen zijn in 2017-2018 beschikbaar, de rest van de ligplaatsen is uiterlijk in 2020 beschikbaar.

De alternatieve ligplaatsen zijn beschikbaar en de gemeente heeft deze meerdere keren aangeboden aan de bewoners. Op geen enkel aanbod is tot op heden ingegaan. Mocht een vrijwillige verplaatsing niet aan de orde zijn, kan en zal de gemeente ook handhavend optreden wegens het zonder ligplaatsvergunning innemen van een ligplaats en het instandhouden van een bouwwerk zonder omgevingsvergunning. Het is daarom gerechtvaardigd om de woonboten nogmaals onder het algemene overgangsrecht te brengen. Het is nu immers wel aannemelijk dat het gebruik zal eindigen tijdens de planperiode.

Wordt er relatief ernstige schade toe gebracht aan de (rechts)persoon van de rechthebbende ter plaatse? Is er sprake van 'onbillijkheid van overwegende aard? (2)

De bewoners hebben in de jaren tachtig van de vorige eeuw illegaal ligplaats ingenomen aan de Diemerzeedijk. In 1984 heeft de provincie een tijdelijke ontheffing verleend van de toenmalige Woonschepenverordening van de provincie. Deze is 1994 omgezet in een gedoogbeschikking, waarin is aangegeven dat de woonboten gedoogd worden totdat er een bestemmingsplan onherroepelijk wordt of op het moment dat schriftelijk wordt medegedeeld dat voor de betreffende woonboot een aanvaardbaar vervangende ligplaats beschikbaar is. Deze gedoogbeschikking is onder vergelijkbare voorwaarden overgenomen door de gemeente Amsterdam. De bewoners weten sinds 1994 dat de boten niet aan de Diemerzeedijk kunnen blijven liggen.

De bewoners hebben met de gedoogbeschikking geen recht op een ligplaats aan de Diemerzeedijk. De bewoners hebben in de periode oktober 2014 tot november 2017 drie keer een alternatieve ligplaats aangeboden gekregen binnen de gemeente Amsterdam, waarbij voor de nieuwe locatie een financiële compensatie gold (de helft van de grondwaarde werd in mindering gebracht, als basis voor erfpachtcanon). Daarmee zijn de bewoners in de gelegenheid gesteld om een legale ligplaats met een verhandelbaar recht te verkrijgen op een andere locatie.

Het beschikbaar komen en aanbieden van alternatieve ligplaatsen vanuit de gemeente, heeft langer geduurd dan verwacht. Maar nooit is het vertrouwen door de gemeente gewekt dat de ligplaatsvergunningen worden verleend aan de Diemerzeedijk. Alle communicatie is erop gericht dat de woonboten op termijn verplaatst moeten worden. De Afdeling heeft dit in de tussenuitspraak bevestigd.

De bewoners hebben gekozen om aan de Diemerzeedijk te blijven, in afwachting van wat de gemeente zou gaan doen. Wetende dat er een tijd zou komen dat ze weg moesten. De enige onzekerheid daarbij was dat niet bekend was wanneer de gemeente actief zou gaan acteren om de boten naar een alternatieve plek te verplaatsen.

Geen van de bewoners heeft een dermate hoge leeftijd dat de verwachting wettigt dat de woonboten op (korte) termijn verdwijnen aan de Diemerzeedijk. Op grond van het voorgaande kan geconcludeerd worden dat er geen ernstige schade wordt toegebracht aan geen van de (rechts-)personen van rechthebbende.

Ziet de raad aanleiding om actief over te gaan tot beëindiging van gebruik door aankoop of onteigening? (3)

De woonboten vallen onder het algemene overgangsrecht van het bestemmingsplan Het Nieuwe Diep 2012. De Afdeling heeft in de tussenuitspraak bevestigd dat de raad in redelijkheid kon oordelen dat het gebruik niet in overeenstemming is met een goede ruimtelijke ordening.

De Afdeling heeft in de tussenuitspraak ook bevestigd dat de zes woonboten bouwwerken zijn, waarvoor ook een omgevingsvergunning nodig is. Die is er niet. Om die reden kan de gemeente handhavend optreden als de woonbootbewoners blijven weigeren om vrijwillig te vertrekken. Naast deze publiekrechtelijke weg zal de gemeente ook bezien in hoeverre de privaatrechtelijke weg open staat om tot verplaatsing over te gaan. De gemeente is eigenaar van de gronden. Kortom, de gemeente is voornemens om actief over te gaan tot het beëindigen van het gebruik (zie hoofdstuk 10).

Conclusie

Omdat aannemelijk is dat de woonboten verplaatst kunnen worden naar beschikbare alternatieve ligplaatsen (vrijwillig, via handhaving dan wel via het privaatrecht) en er geen zodanige schade wordt toegebracht aan de woonbootbewoners dat sprake is van een onbillijkheid van overwegende aard, is er geen grondslag om in afwijking van het algemene overgangsrecht een persoonsgebonden overgangsrecht toe te kennen aan de woonboten aan de Diemerzeedijk.

Wat is er sinds juli 2017 gebeurd?

Naar aanleiding van de tussenuitspraak van de Raad van State van 12 juli 2017 heeft de gemeente de bewoners op de volgende momenten schriftelijk geïnformeerd:

1. De bewoners zijn per brief van 28 juli 2017 geïnformeerd dat de Raad van State op 12 juli 2017 een tussenuitspraak heeft gedaan. Daarbij is aangegeven dat een uitleg van de uitspraak spoedig zou volgen.

2. Op 4 oktober 2017 heeft de gemeente een brief gestuurd naar alle woonbootbewoners met daarin een uitleg van de tussenuitspraak, een uiteenzetting van de consequenties van persoonsgebonden overgangsrecht, een toelichting over de Wet verduidelijking voorschriften woonboten en een vooraankondiging van een nieuwe aanbiedingsronde. Met de brief zijn de bewoners uitgenodigd om een afspraak te maken met de gemeente. Het doel was om tijdens een gesprek de inhoud van de verstuurde brief toe te lichten en om eventuele vragen te beantwoorden. Naar aanleiding van deze brief heeft één bewoner gereageerd en heeft een gesprek plaats gevonden. De gemeente is momenteel met deze bewoner in overleg over het beëindigen van het gebruik aan de Diemerzeedijk.

3. Per aangetekende brief van 18 oktober 2017 hebben de bewoners (die niet gereageerd hebben op de brief van 4 oktober 2017) een aanbieding gekregen voor een passende ligplaats voor hen huidige woonboot of een ligplaats voor een eventueel nieuw aan te schaffen boot. In deze brief is ook de financiële compensatie toegelicht. Geen van de bewoners heeft gereageerd.

4. Eind november (29 november 2017) hebben de bewoners een brief gehad, waarin bevestigd werd dat ze niet gereageerd hebben op het aanbod en dat daarmee het aanbod met de financiële vergoeding komt te vervallen. In de brief is aangegeven dat de gemeente zich beraadt op de te nemen vervolgstappen gericht op het verplaatsen van de woonboten en het ontruimen van de dijk. De bewoners worden uitgenodigd om contact op te nemen met de gemeente, indien er wellicht alternatieven oplossingen zijn die leiden naar de gewenste verplaatsing.

De respons op de gestuurde brieven is erg beperkt. Eén van de zes bewoners heeft contact gezocht met de gemeente. De gemeente is voornemens om door te gaan op de ingeslagen weg en het handhavingstraject te gaan starten (al dan niet via de privaatrechtelijke weg).

1.1 Plan     

het bestemmingsplan Eerste herziening het Nieuwe Diep 2012 van de gemeente Amsterdam, Stadsdeel Oost;

1.2 Bestemmingsplan     

de geometrisch bepaalde planobjecten als vervat in het GML-bestand NL.IMRO.0363.M1508BPSTD-VG02 met de bijbehorende regels;

1.3 Aanduiding     

een geometrisch bepaald vlak of figuur, waarmee gronden zijn aangeduid, waar ingevolge de regels regels worden gesteld ten aanzien van het gebruik en/of het bebouwen van deze gronden;

1.4 Aanduidingsgrens     

de grens van een aanduiding indien het een vlak betreft;

1.5 Automatenhal     

iedere besloten ruimte waar meer dan twee speelautomaten of andere mechanische toestellen in de zin van artikel 30 van de Wet op de Kansspelen zijn opgesteld ten behoeve van het publiek;

1.6 Bebouwing     

één of meer gebouwen en/of bouwwerken geen gebouwen zijnde;

1.7 Bedrijf     

een inrichting of instelling gericht op het bedrijfsmatig voortbrengen, vervaardigen, bewerken, opslaan, installeren en/of herstellen van goederen dan wel het bedrijfsmatig verlenen van diensten, aan huis verbonden beroepen daaronder niet begrepen;

1.8 Belwinkel     

een voor publiek toegankelijke gelegenheid waar de hoofdactiviteit wordt gevormd door het bedrijfsmatig gelegenheid bieden tot het voeren van telefoongesprekken, waaronder mede begrepen het verzenden van faxen;

1.9 Beperkt kwetsbaar object     

object als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel b, van het Besluit externe veiligheid inrichtingen;

1.10 Bestemmingsgrens     

de grens van een bestemmingsvlak;

1.11 Bestemmingsvlak     

een geometrisch bepaald vlak met eenzelfde bestemming;

1.12 Bestaand     

5. voor bebouwing: bebouwing zoals aanwezig op het tijdstip van inwerkingtreding van het plan, dan wel mag worden gebouwd met inachtneming van het bepaalde in of krachtens de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht of de Woningwet;
6. voor gebruik: gebruik zoals aanwezig op het tijdstip van inwerkingtreding van het plan met de daarbij behorende gebruiksregels;

1.13 Bijzondere bouwlaag     

kelders, souterrains, dakuitbouwen en kap;

1.14 Bouwen     

het plaatsen, het geheel of gedeeltelijk oprichten, vernieuwen of veranderen en het vergroten van een bouwwerk, alsmede het geheel of gedeeltelijk oprichten, vernieuwen of veranderen van een standplaats;

1.15 Bouwgrens     

de grens van een bouwvlak;

1.16 Bouwperceel     

een aaneengesloten stuk grond, waarop ingevolge de regels een zelfstandige, bij elkaar behorende bebouwing is toegelaten;

1.17 Bouwperceelgrens     

de grens van een bouwperceel;

1.18 Bouwvlak     

een geometrisch bepaald vlak, waarmee gronden zijn aangeduid, waar ingevolge de regels bepaalde gebouwen en bouwwerken geen gebouwen zijnde zijn toegelaten;

1.19 Bouwwerk     

elke constructie van enige omvang van hout, steen, metaal of ander materiaal, die hetzij direct hetzij indirect met de grond is verbonden, hetzij direct of indirect steun vindt in of op de grond;

1.20 Dakuitbouw     

een uitbouw van een (schijn)kap, waarbij de aansluiting van de uitbouw op het dakvlak onder de nok van het dak blijft;

1.21 Detailhandel     

het bedrijfsmatig te koop aanbieden, waaronder begrepen de uitstalling ten verkoop, het verkopen, het verhuren of het leveren van zaken aan in hoofdzaak personen die die goederen kopen voor gebruik, verbruik of aanwending anders dan in de uitoefening van een beroeps- of bedrijfsactiviteit;

1.22 Ecologische structuur     

een netwerk van bestaande en nog te ontwikkelen natuurgebieden waarmee de biodiversiteit behouden en versterkt wordt. Planten en dieren kunnen zich van het ene naar het andere gebied verspreiden, waardoor soorten niet geïsoleerd raken en daarmee een minder grote kans op uitsterven hebben;

1.23 Ecologische verbindingszone     

onderdeel van de ecologische hoofdstructuur;

1.24 Gebouw     

elk bouwwerk, dat een voor mensen toegankelijke, overdekte, geheel of gedeeltelijk met wanden omsloten ruimte vormt;

1.25 Internetcafé     

een voor publiek toegankelijke gelegenheid waar de hoofdactiviteit wordt gevormd door het bedrijfsmatig gelegenheid bieden tot internet.

1.26 Kunstwerk     

voorzieningen en/of constructies die noodzakelijk zijn ten behoeve van weg- en waterbouw;

1.27 Kwetsbaar object     

object als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel m, van het Besluit externe veiligheid inrichtingen;

1.28 Ligplaats     

een plaats in het water bestemd of aangewezen om met een vaartuig af te meren;

1.29 Natuurvriendelijke oever     

een geleidelijke overgang tussen water en land, waar verschillende plantensoorten zich ontwikkelen en zo levensvoorwaarden bieden aan diverse diersoorten;

1.30 Nutsvoorziening     

een voorziening ten behoeve van de waterhuishouding, de distributie van gas, water en elektriciteit, de telecommunicatie, en openbaar vervoer, alsmede soortgelijke voorzieningen van openbaar nut, waaronder in ieder geval worden begrepen transformatorhuisjes, gemalen, telefooncellen en zendmasten;

1.31 Object     

een voorwerp of vaartuig dat in, op of boven het water is aangebracht of afgemeerd en dat niet behoort tot enig andere in dit hoofdstuk genoemde begripsbepaling;

1.32 Peil     

1. voor gebouwen, waarvan de hoofdtoegang onmiddellijk aan een weg of een tuin grenst: de hoogte van die weg of tuin ter plaatse van de hoofdtoegang van het gebouw;
2. als in het water wordt gebouwd: het plaatselijk aan te houden waterpeil;
3. in andere gevallen: de gemiddelde hoogte van het aansluitende afgewerkte maaiveld;

1.33 Radarpost     

bouwwerk, geen gebouw zijnde, welke een functie heeft voor het geleiden van verkeer over het water;

1.34 Seksinrichting     

een voor publiek toegankelijke, besloten ruimte waarin handelingen of vertoningen plaatsvinden van erotische en/of pornografische aard. Hieronder wordt in ieder geval verstaan:

1. een prostitutiebedrijf: een bedrijfsmatige activiteit gericht op het verrichten van seksuele handelingen met anderen tegen een materiële vergoeding;
2. erotisch getinte vermaaksfunctie: Een vermaaksfunctie, welke is gericht op het doen plaatsvinden van voorstellingen en/of vertoningen van erotische / pornografische aard, waaronder begrepen een erotische massagesalon, een erotische videotheek, een seksbioscoop, een seksautomatenhal, een sekstheater of een parenclub, wel of niet in combinatie met elkaar;

1.35 Smartshop     

een winkel waarin de hoofdactiviteit wordt gevormd door detailhandel in psychotrope stoffen;

1.36 Steiger     

een bouwwerk, geen gebouw zijnde, te water die vast met de wal is verbonden en/of door middel van palen met de grond is verbonden, dat wellicht door de gekozen constructie verticaal met het water/ getij beweegt, maar de eigenschap mist om in horizontale richting te verplaatsen, niet zijnde waterstaatkundige werken.

1.37 Vaartuig     

een constructie die als vervoermiddel te water gebruikt wordt of gebruikt kan worden;

1.38 Verbeelding     

de verbeelding van het bestemmingsplan Eerste herziening het Nieuwe Diep 2012 bestaande uit de kaart NL.IMRO.0363.M1508BPSTD-VG02.

1.39 Waterstaatkundige voorzieningen     

voorzieningen ten behoeve van waterbeheersing en waterhuishouding in de ruimste zin;

1.40 Woonboot     

een vaartuig, dat hoofdzakelijk wordt gebruikt als of is bestemd tot woonverblijf, niet zijnde een object dat valt onder de Woningwet.

2.1 De dakhelling     

langs het dakvlak ten opzichte van het horizontale vlak.

2.2 De goothoogte van een bouwwerk     

vanaf het peil tot aan de bovenkant van de goot, c.q. de druiplijn, het boeibord, of een daarmee gelijk te stellen constructiedeel.

2.3 De inhoud van een bouwwerk     

tussen de onderzijde van de begane grondvloer, de buitenzijde van de gevels (en/of het hart van de scheidingsmuren) en de buitenzijde van daken en dakkapellen.

2.4 De bouwhoogte van een bouwwerk     

vanaf het peil tot aan het hoogste punt van een gebouw of van een bouwwerk, geen gebouw zijnde, met uitzondering van ondergeschikte bouwonderdelen, zoals schoorstenen, antennes, en naar de aard daarmee gelijk te stellen bouwonderdelen.

2.5 De oppervlakte van een bouwwerk     

tussen de buitenwerkse gevelvlakken en/of het hart van de scheidingsmuren, neerwaarts geprojecteerd op het gemiddelde niveau van het afgewerkte bouwterrein ter plaatse van het bouwwerk.

2.6 De hoogte van een windturbine     

vanaf het peil tot aan de (wieken)as van de windturbine.

2.7 Bebouwingspercentage     

een in de regels of op de verbeelding aangegeven percentage, dat de grootte van het bouwvlak of bouwperceel aangeeft dat maximaal mag worden bebouwd.

3.1 Bestemmingsomschrijving     

De voor 'Water' aangewezen gronden zijn bestemd voor:

1. water;
2. vaarwater;
3. natuurvriendelijke oevers of oeverbeschoeiingen;
4. voorzieningen ten behoeve van de waterhuishouding, waterafvoer en waterberging;
5. kunstwerken ten behoeve van weg- en waterbouw;
6. radarposten.

3.2 Bouwregels     

3.3 Specifieke gebruiksregels     

4.1 Bestemmingsomschrijving     

De voor 'Waarde - Archeologie 4' aangewezen gronden zijn, behalve voor de andere daar voorkomende bestemming(en), mede bestemd voor de bescherming en veiligstelling van archeologische waarden.

4.3 Bouwregels     

Op en onder de in 4.1 genoemde gronden mag uitsluitend gebouwd worden ten dienste van de primaire bestemming en de overige aan deze gronden toegekende bestemmingen, met inachtneming van de volgende bepalingen:

1. voor zover met betrekking tot de in 4.1 genoemde gronden sprake is van bodemverstoring, dient de aanvrager van een omgevingsvergunning een archeologisch rapport te overleggen;
2. aan de omgevingsvergunning, als bedoeld onder a, kunnen de volgende voorschriften worden verbonden:
   1. de verplichting tot het treffen van technische maatregelen waardoor archeologische waarden in de bodem worden behouden;
   2. de verplichting tot het doen van opgravingen;
   3. de verplichting de activiteit die tot bodemverstoring leidt, te laten begeleiden door een deskundige op het terrein van de archeologische monumentenzorg, die voldoet aan door burgemeester en wethouders/ dagelijks bestuur bij de vergunning te stellen kwalificaties.
3. het bepaalde onder a en b is niet van toepassing op een bodemverstoring:
   1. indien de bodemverstoring betrekking heeft op een gebied met een kleiner oppervlak dan 10.000 m² of dieper dan de waterbodem;
   2. die het normale onderhoud betreft;
   3. die reeds in uitvoering is op het tijdstip van het van kracht worden van dit plan.

4.4 Nadere eisen     

Het bevoegd gezag is bevoegd ter bescherming van de in 4.1 genoemde archeologische waarden nadere eisen te stellen aan de situering van de bouwwerken, indien uit het archeologisch rapport is gebleken dat ter plaatse archeologische waarden, zoals bedoeld in 4.1 aanwezig zijn.

4.5 Omgevingsvergunning voor het uitvoeren van een werk, geen bouwwerk zijnde, of van werkzaamheden     

4.6 Wijzigingsbevoegdheid     

Het bevoegd gezag is bevoegd, met inachtneming van het bepaalde in artikel 3.6, lid, onder a, van de Wet ruimtelijke ordening, het plan te wijzigen in die zin dat de dubbelbestemming “Waarde - Archeologie 4" geheel of gedeeltelijk kan worden geschrapt, indien uit nader onderzoek is gebleken dat ter plaatse geen archeologische waarden aanwezig zijn.

5.1 Bestemmingsomschrijving     

De voor 'Waarde – ecologie' aangewezen gronden zijn, behalve voor de andere daar voorkomende bestemming(en), mede bestemd voor de instandhouding en bescherming van de wezenlijke waarden en kenmerken van de ecologische structuur.

5.3 Bouwregels     

5.4 Omgevingsvergunning voor het uitvoeren van een werk, geen bouwwerk zijnde, of van werkzaamheden     

6.1 Bestemmingsomschrijving     

De voor 'Waterstaat - Waterkering' aangewezen gronden zijn, behalve voor de andere daar voorkomende bestemming(en), mede bestemd voor:

1. waterkeringen;
2. waterstaatkundige voorzieningen;
3. het onderhoud en instandhouding van dijken, kaden, dijksloten en andere voorzieningen ten behoeve van de waterkering;
4. watersystemen als fysiek systeem van waterlopen en andere met de waterhuishouding samenhangende voorzieningen.

6.3 Bouwregels     

Op en onder de in 6.1 genoemde gronden mag uitsluitend gebouwd worden ten behoeve van de bestemming, zoals bedoeld in 6.1.

6.4 Afwijken van de bouwregels     

Het bevoegd gezag kan bij een omgevingsvergunning afwijken van het bepaalde in 6.3 en toestaan dat ten dienste van de andere voorkomende bestemmingen bouwwerken worden gebouwd, mits:

1. daardoor de belangen van de waterkering, zoals bedoeld in 6.1 niet onevenredig wordt geschaad;
2. alvorens de omgevingsvergunning te verlenen, het bevoegd gezag schriftelijk advies in wint bij de beheerder van de waterkering.

8.1 Maximale maten     

In die gevallen dat afstanden tot, en bouwhoogten, inhoud, aantallen en/of oppervlakten van bestaande bouwwerken, die gebouwd zijn met inachtneming van het bepaalde bij of krachtens de Woningwet of de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, op het tijdstip van de inwerkingtreding van het plan meer bedragen dan ingevolge hoofdstuk 2 is voorgeschreven, mogen deze maten en hoeveelheden als maximaal toelaatbaar worden aangehouden.

9.1 Verbodsregels     

10.1 Wijzigingsregel wettelijke bepaling     

Het bevoegd gezag is, met inachtneming van het bepaalde in artikel 3.6, lid 1, onder a, van de Wet ruimtelijke ordening, bevoegd de in het bestemmingsplan opgenomen bepalingen, waarbij verwezen wordt naar bepalingen in wettelijke regelingen, te wijzigen indien deze wettelijke regelingen na het tijdstip van vaststelling van het plan worden gewijzigd.

11.1 Overgangsrecht bouwwerken     

Een bouwwerk dat op het tijdstip van inwerkingtreding van het bestemmingsplan aanwezig of in uitvoering is, dan wel gebouwd kan worden krachtens een omgevingsvergunning, en afwijkt van het plan, mag, mits deze afwijking naar aard en omvang niet wordt vergroot,

1. gedeeltelijk worden vernieuwd of veranderd;
2. na het teniet gaan ten gevolge van een calamiteit geheel worden vernieuwd of veranderd, mits de aanvraag van de omgevingsvergunning wordt gedaan binnen twee jaar na de dag waarop het bouwwerk is teniet gegaan.

11.2 Afwijking     

Het bevoegd gezag kan eenmalig in afwijking van 11.1 een omgevingsvergunning verlenen voor het vergroten van de inhoud van een bouwwerk als bedoeld in 11.1 met maximaal 10%.

11.3 Uitzondering op het overgangsrecht bouwwerken     

Bepaling 11.1 is niet van toepassing op bouwwerken die weliswaar bestaan op het tijdstip van inwerkingtreding van het plan, maar zijn gebouwd zonder vergunning en in strijd met het daarvoor geldende plan, daaronder begrepen de overgangsbepaling van dat plan.

11.4 Overgangsrecht gebruik     

Het gebruik van grond en bouwwerken dat bestond op het tijdstip van inwerkingtreding van het bestemmingsplan en hiermee in strijd is, mag worden voortgezet.

11.5 Strijdig gebruik     

Het is verboden het met het bestemmingsplan strijdige gebruik, zoals bedoeld in 11.4, te veranderen of te laten veranderen in een ander met dat plan strijdig gebruik, tenzij door deze verandering de afwijking naar aard en omvang wordt verkleind.

11.6 Verboden gebruik     

Indien het gebruik, bedoeld in 11.4, na het tijdstip van inwerkingtreding van het plan voor een periode langer dan een jaar wordt onderbroken, is het verboden dit gebruik daarna te hervatten of te laten hervatten.

11.7 Uitzondering op het overgangsrecht gebruik     

Bepaling 11.4 is niet van toepassing op het gebruik dat reeds in strijd was met het voorheen geldende bestemmingsplan, daaronder begrepen de overgangsbepalingen van dat plan.