Centrum

6.1 Inleiding

De Wet ruimtelijke ordening (Wro) bepaalt dat ruimtelijke plannen analoog en digitaal beschikbaar moeten zijn. Dit brengt met zich mee dat bestemmingsplannen digitaal uitwisselbaar zijn en op vergelijkbare wijze moeten worden gepresenteerd. Met het oog hierop stellen de Wro en de onderliggende regelgeving eisen waaraan digitale plannen moeten voldoen. Zo bevatten de Standaard Vergelijkbare Bestemmingsplannen (SVBP) bindende afspraken waarmee bij het maken van bestemmingsplannen rekening moet worden gehouden. SVBP kent (onder meer) hoofdgroepen van bestemmingen, een lijst met functie- en bouwaanduidingen, gebiedsaanduidingen en een verplichte opbouw van de planregels en het renvooi.

Planvorm

Het bestemmingsplan biedt voor het centrum van Borne de juridische vertaling van het Masterplan. Daarnaast biedt het voor de verschillende functies in het plangebied een consoliderende en beheersfunctie. De juridische planvorm is erop gericht de aanwezige functies te behouden en de mogelijkheden uit het Masterplan mogelijk te maken. Hierbij is gekozen voor een gedetailleerde planvorm, waarbij de verschillende functies en gebieden een verschillende bestemming hebben.

Verbeelding en regels

Uitgangspunt is dat de digitale verbeelding zoveel mogelijk informatie geeft over de in acht te nemen maten en volumes. De regels geven duidelijkheid over de bestemmingsomschrijving, de bouwregels en de specifieke gebruiksregels. In de regels zijn eventuele afwijkings- en wijzigingsregels opgenomen.

De regels en verbeelding zijn opgesteld aan de hand van het Handboek actualisering bestemmingsplannen (BRO, 30 juli 2008). Tevens is rekening gehouden met de 'Parapluherziening bijgebouwenregeling oude bestemmingsplannen 2008' waarin onder meer de grens tussen openbaar gebied, tuin en erfbebouwingsmogelijkheden wordt bepaald en het 'Ruimtelijk vestigingsbeleid seksinrichtingen, escortbedrijven en sekswinkels' dat bepaalt waar seksinrichtingen zijn toegestaan. Seksinrichtingen passen niet binnen de bestemmingen in dit bestemmingsplan en zijn dus niet toegestaan.

Bestemmingsvlak en bouwvlak

Elke bestemming bestaat doorgaans uit twee vlakken: een bestemmingsvlak en een bouwvlak. Het bestemmingsvlak geeft aan waar een bepaald gebruik toegestaan is. Het bouwvlak is een gebied dat op de plankaart is aangeven waarvoor de mogelijkheden om gebouwen te bouwen in de regels zijn aangegeven. Bouwvlakken worden op de plankaart doorgaans voorzien van aanduidingen die betrekking hebben op de maatvoering. Soms komt het voor dat het bestemmingsvlak en het bouwvlak met elkaar samenvallen. Op de plankaart is dan uitsluitend een bouwvlak te zien (het bestemmingsvlak ligt hieronder).

Aanduidingen

Op de plankaart is een onderscheid gemaakt tussen drie verschillende aanduidingen. Ten eerste is gebruikgemaakt van maatvoeringsaanduidingen die betrekking hebben op afmetingen ten aanzien van het bouwen en het gebruik. Op de plankaart is sprake van maatvoeringsaanduidingen ten behoeve van de maximale goot- en/of bouwhoogte en het maximum bebouwingspercentage.

De tweede groep aanduidingen betreft de functieaanduidingen. Hiermee wordt nader gespecificeerd welk gebruik in de verschillende deelgebieden is toegestaan. In dit plan zijn verschillende functieaanduidingen opgenomen zoals 'bedrijf', 'horeca' en 'wonen'.

Ten derde zijn op de plankaart bouwaanduidingen opgenomen. Bouwaanduidingen hebben in het algemeen betrekking op de wijze van bouwen en de verschijningsvorm van bouwwerken. De in het plangebied voorkomende bouwaanduidingen zijn onder andere 'vrijstaand', 'twee-aaneen', 'aaneengebouwd' en 'gestapeld',