De 19e-eeuwse Schil is het eerste stadsuitleggebied buiten de stadswal en heeft als zodanig in de ontwikkelingsreeks als eerste "jaarring" in de groei van Dordrecht een specifieke, cultuurhistorische betekenis. Door de ligging direct aan de binnenstad is de Schil van oudsher het stadsdeel dat als overloopgebied wordt gebruikt voor functies en voorzieningen waar qua maat of schaal in de binnenstad geen ruimte voor was. Het stadsdeel is gesitueerd direct aan de binnenstad van Dordrecht, het centrum van de regio Drechtsteden. Deze gunstige ligging genereert een unieke ontwikkelpotentie voor regionale en stedelijke functies. De Schil kent verschillende publieksbestemmingen, zoals Schouwburg Kunstmin. In het westelijk deel van de Schil zijn diverse parkeergarages aanwezig, die veel publiek aantrekken. De parkeergarages dienen vooral als parkeerondersteuning voor de binnenstad.

De Schil is onderdeel van het centrum. Het multifunctionele karakter met wonen, werken, sociaal culturele voorzieningen en winkelen, de onmiddellijke nabijheid van de binnenstad, de bereikbaarheid met het openbaar vervoer en de aanwezigheid van enkele openbare parkeergarages in het westelijk deel maken de Schil tot een uniek gemengd en aantrekkelijk stedelijk woon- en werkmilieu in de regio.

Naast het gemengde karakter kent het gebied ook enkele pure woongebieden.

Een zwakke eigenschap van met name Schil-West is, dat het stadsdeel, door de aanwezigheid van grote kantoorgebouwen langs de randen, vooral na kantoortijden een minder prettig verblijfskwaliteit kent. Dit heeft te maken met het gebrek aan sociale controle in de avonduren ter plaatse van de grootschalige kantoorpanden. Het feit dat langs de Spuiboulevard grote kavels zijn gelegen waarop een groot bouwvolume is toegestaan, schept kansen voor de ontwikkeling van grote (regionale en/of stedelijke) programma’s waar in de binnenstad geen ruimte voor gevonden kan worden.

De meeste gebouwen zijn monofunctioneel: uitsluitend geschikt voor woningen of uitsluitend geschikt voor kantoren.